Joanna Schiller-Walicka, z d. Schiller de Schildenfeld – historyk, doktor habilitowany nauk humanistycznych.
Ukończyła XLXIX Liceum Ogólnokształcące im. Zygmunta Modzelewskiego w Warszawie. W latach 1975-1979 studiowała historię na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Po stażu w Bibliotece Polskiej Akademii Nauk, od 1980 r. pracuje w Instytucie Historii Nauki PAN – od 2003 r. jako kierownik Sekcji Dziejów Oświaty; od 2008 r. na stanowisku docenta. W latach 2002-2014 wykładała w Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego, na Wydziale Nauk Pedagogicznych – od 2009 r. na stanowisku profesora.
Ukończyła XLXIX Liceum Ogólnokształcące im. Zygmunta Modzelewskiego w Warszawie. W latach 1975-1979 studiowała historię na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Po stażu w Bibliotece Polskiej Akademii Nauk, od 1980 r. pracuje w Instytucie Historii Nauki PAN – od 2003 r. jako kierownik Sekcji Dziejów Oświaty; od 2008 r. na stanowisku docenta. W latach 2002-2014 wykładała w Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego, na Wydziale Nauk Pedagogicznych – od 2009 r. na stanowisku profesora.
Jest członkiem-założycielem Towarzystwa Historii Edukacji; członkiem Polsko-Rosyjskiej Komisji Historycznej PAN–RAN; Komisji Badań nad Historią Syberii; od 2007 r., jest członkiem Komitetu Kasy im. Józefa Mianowskiego – Fundacji Popierania Nauki, od 2009 r. jej sekretarzem. Redaktor naczelna „Rozpraw z Dziejów Oświaty, członek komitetu redakcyjnego Monografii z Dziejów Oświaty. Zajmuje się historią oświaty XIX w. – szkolnictwem średnim i wyższym w Królestwie Polskim i w Rosji.