Czeski poeta, prozaik, dramaturg i publicysta, reżyser teatralny i wszechstronny działacz kulturalny, szczególnie zasłużony dla rozwoju czeskiego teatru.
Urodzony w starej szlacheckiej rodzinie. Kuzyn publicysty Vladislava Vančury. Współpracował z ruchem anarchistycznym. Studiował lingwistykę, bohemistykę i germanistykę na Uniwersytecie Karola w Pradze. Pozostawał pod wpływem Neumanna, należał do grupy literackiej zwanej „Anarchistyczni Burzyciele”.
W latach. 1910-19 pracował jako dziennikarz dla jednej z przodujących gazet czeskich „Lidové noviny” w Brnie, gdzie osiedlił się na stałe. W 1920 r. został dyrektorem Biblioteki Miejskiej w Brnie. 22 maja 1939 popełnił samobójstwo w Brnie w proteście przeciwko hitlerowskiej okupacji Czechosłowacji.
Urodzony w starej szlacheckiej rodzinie. Kuzyn publicysty Vladislava Vančury. Współpracował z ruchem anarchistycznym. Studiował lingwistykę, bohemistykę i germanistykę na Uniwersytecie Karola w Pradze. Pozostawał pod wpływem Neumanna, należał do grupy literackiej zwanej „Anarchistyczni Burzyciele”.
W latach. 1910-19 pracował jako dziennikarz dla jednej z przodujących gazet czeskich „Lidové noviny” w Brnie, gdzie osiedlił się na stałe. W 1920 r. został dyrektorem Biblioteki Miejskiej w Brnie. 22 maja 1939 popełnił samobójstwo w Brnie w proteście przeciwko hitlerowskiej okupacji Czechosłowacji.