Jerzy Stanisław Narbutt – polski poeta, prozaik i felietonista.
Jego rodzicami byli Antoni Narbutt, dziennikarz – do wybuchu pierwszej wojny światowej, redaktor naczelny „Tygodnika Wileńskiego” – i Stanisława z Glińskich. Dziad pisarza Ferdynand Narbutt był uczestnikiem powstania styczniowego i walczył w oddziale swojego kuzyna Ludwika Narbutta.
Studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego na seminarium doktorskim u prof. Władysława Tatarkiewicza. Debiutował jako prozaik w 1957 na łamach „Tygodnika Powszechnego”. Współpracownik prasy katolickiej – z wyjątkiem paxowskiej. W grudniu 1975 roku był sygnatariuszem protestu przeciwko zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (List 59). W latach 1975–1980 objęty zakazem druku, współpracował z prasą II obiegu. Publikował w emigracyjnym tygodniku „Wiadomości”. Autorem słów pieśni „Solidarni” (Solidarni, nasz jest ten dzień...), która – z muzyką Stanisława Markowskiego – stała się oficjalnym hymnem „Solidarności”.
/4f62e15fb7adbf6629675d4f541c51f3/n/benefis)
/e68fbf96f7b195cea3eeee5e13054ae3/n/dwa-bunty)
/e23eacaf4a0a9543f2e13fb53055638f/n/od-kraszewskiego-do-parnickiego)
/58027602aa6799413fa61f7a639c7f31/n/ostatnia-twarz-portretu)
/a8fe397058296121eee6230cdd959ab2/n/wyrzucony-na-brzeg-zycia)
/o-770753/n/zniwo-lat-piecdziesieciu)
