Polski dziennikarz radiowy, poeta, tekściarz, satyryk, bajkopisarz.
Urodził się w rodzinie robotniczej na warszawskiej Pradze. Po ukończeniu Liceum Ogólnokształcącego, po roku pracy na poczcie, rozpoczął studia dziennikarskie na Wydziale Filozoficzno-Socjologicznym Uniwersytetu Warszawskiego. Był na jednym roku razem z Agnieszką Osiecką i Zbigniewem Smarzewskim. W ramach obowiązkowych praktyk studenckich został skierowany do Polskiego Radia i trafił do najpopularniejszego radiowego magazynu „Muzyka i Aktualności”, gdzie przepracował łącznie 27 lat, a po 13 grudnia 1981 roku przeszedł na wcześniejszą emeryturę. Był miłośnikiem muzyki operowej. Zgromadził bogatą kolekcję nagrań wielkich śpiewaków.
Jerzy Dąbrowski uprawiał małe formy literackie. Na antenie Polskiego Radia opublikował ponad 6000 wierszy, skeczy, piosenek, komentarzy, teatrzyków satyrycznych oraz słynnych cotygodniowych felietonów „To był tydzień” i „Z prywatnej teczki” w niedościgłej interpretacji Jerzego Rosołowskiego. Wiersze Jerzego Dąbrowskiego na radiowej antenie czytali m.in. Daniel Olbrychski, Wiktor Zborowski.
Napisał teksty do ponad 200 piosenek nagranych i wykonywanych przez czołowych artystów polskiej estrady jak: Anna Jantar, Krzysztof Krawczyk, grupa Vox, Izabela Trojanowska, Hanna Banaszak. Piosenki te zajmowały pierwsze miejsca na radiowej liście przebojów I programu PR.
Inne dwie jego piosenki dla dzieci, „Co powie tata” i „Puszek Okruszek”, zyskały tak wielką popularność, że weszły na stałe do dziecięcego repertuaru.
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi i odznaką Zasłużonego Działacza Kultury.