Jan Stoberski – polski prozaik.
Był synem Jana, urzędnika sądowego, i Marii z d. Mazurkiewicz, robotnicy w „Cygar-Fabryce”, krakowskiej fabryce wyrobów tytoniowych. Naukę w V Państwowym Gimnazjum Neoklasycznym przerwał z powodu choroby oczu w 1926 r.[a], po ukończeniu siódmej klasy, pracował jako urzędnik i przepisywacz akt, później jako kupiec. W 1943 wywieziony do Bawarii na 5 miesięcy na roboty przymusowe. Debiutował jako pisarz w 1955 r. na łamach tygodnika „Życie Literackie” opowiadaniami Etiudy miłosne. Był współpracownikiem kilku czasopism krakowskich (m.in. "Przekroju"). Na przełomie lat 50. i 60. XX w. związany był z grupą poetycką Muszyna.
/8bbd84272cd4bcae01f7785928dbdaa0/n/bede-zyl-dalej)
/7a81c36254ec07d1a8a0d5c1d7e38719/n/ludzie-i-golebie)
/9a7a9fe934fda195e683c0e81da50727/n/milosc-przy-ladzie)
/c7c2f268cfda9fc5b8cc99efdc12b0df/n/notatki-kochliwego)
/cd35d252f9e1741850cc38fe933acafb/n/pogromca-smutku)
/c826c279d76866b6cebd8b82501ef69d/n/przyjaciel-mezatki)
/58745fa606d2f6f6c5e7b62c1476e14d/n/wybryki-serca)
/6ca68e76591e891a4e64cabdaca40d1c/n/wylapuje-szczescie-z-powietrza)
/81925066189c8a04068f17bf04e07650/n/zwierzenia-durnia)
