Jamil Ahmad urodził się w 1933 roku w Dźalandharze. Jako
urzędnik pakistańskiej służby cywilnej pracował głównie w Północno-Zachodniej
Prowincji Granicznej i w Beludżystanie. Pełnił funkcję agenta politycznego (z ramienia rządu w Islamabadzie zarządzającego terytoriami plemiennymi) w Kwetcie, Chagai, Chajberze i Malakandzie, a następnie komisarza w Dera Ismail
Khan i Swacie. W krytycznym momencie tuż przed sowiecką inwazją na Afganistan w 1979 roku został oddelegowany do pakistańskiej ambasady w Kabulu. Skończył
karierę w rządzie na stanowisku naczelnego sekretarza Baludżystanu. Jest
autorem tylko jednej książki, Wędrownego sokoła, którą wydał w wieku
siedemdziesięciu dziewięciu lat. Od tej pory uważany jest za największego
pakistańskiego pisarza tworzącego po angielsku. Zmarł w lipcu 2014 roku.
urzędnik pakistańskiej służby cywilnej pracował głównie w Północno-Zachodniej
Prowincji Granicznej i w Beludżystanie. Pełnił funkcję agenta politycznego (z ramienia rządu w Islamabadzie zarządzającego terytoriami plemiennymi) w Kwetcie, Chagai, Chajberze i Malakandzie, a następnie komisarza w Dera Ismail
Khan i Swacie. W krytycznym momencie tuż przed sowiecką inwazją na Afganistan w 1979 roku został oddelegowany do pakistańskiej ambasady w Kabulu. Skończył
karierę w rządzie na stanowisku naczelnego sekretarza Baludżystanu. Jest
autorem tylko jednej książki, Wędrownego sokoła, którą wydał w wieku
siedemdziesięciu dziewięciu lat. Od tej pory uważany jest za największego
pakistańskiego pisarza tworzącego po angielsku. Zmarł w lipcu 2014 roku.