Cytaty Jacqueline Harpman

“(...) śmierć jest czasem bardzo dyskretna, nadchodzi beż szmeru na krótką chwilę i zabiera swoją zdobycz (...).”

“W świecie, którego zasad nie znamy, nie da się niczego przewidzieć.”

“Jeśli robisz coś, co jest zakazane, zakaz dotyczy czynności. Jeśli robisz rzecz, która nie była wcześniej zabroniona, i ktoś na to reaguje, to nie czynność przyciąga uwagę, tylko ty.”

“Być może ktoś, kto zaznał zrozumiałej codzienności, nigdy nie potrafi przywyknąć do niezwykłego otoczenia, a ja, która wyrosłam w bezsensie, mogę się tego tylko domyślać.”

“Wiedza służy do tego, żeby wiedzieć. Czasem to, co się wie, pomaga coś zrobić, ale nie to jest najważniejsze. Chcę się dowiedzieć wszystkiego, co można wiedzieć, po nic, dla przyjemności.”

“Umarli tkwią nieruchomo, rozkładają się na miejscu i zostają z nich tylko kości, które wystarczy lekko ścisnąć, by pękły.”

“Zrozumiałam że w mojej samotności i strachu wściekłość była jedyną ucieczką przed przerażeniem.”

“Bunt jest bezcelowy. Trzeba czekać na śmierć.”

“- To tak sobie żyjecie zajęte warzywami i na nic nie czekacie?
- Owszem. Na śmierć - odparła sucho. - Nie możemy popełnić samobójstwa, ale mimo wszystko umrzemy. Wystarczy poczekać.”

“Czasem siadałam pod niebem, kiedy nie było zasnute chmurami, patrzyłam na gwiazdy u mówiłam głosem, który stał się całkiem ochrypły: "Szanowny panie, jeśli jest pan gdzieś w górze i nie ma pań zbyt wiele do roboty, niech pan coś do mnie powie, bo jestem bardzo samotna i sprawiłoby mu to przyjemność". Nic się nie wydarzyło. Mogę teraz spokojnie myśleć, że ta ludzkość, o której sama nie wiem, czy rzeczywiście do niej należę, miała doprawdy bujną wyobraźnię.”

“(...) lepsza jest śmierć niż życie wyzbyte nadziei.”

“- Tak mało wiesz o tym, co to jest cel w życiu, że nie potrafisz zrozumieć, jak to jest, kiedy ktoś jest go pozbawiony tak bardzo jak my.”

“Czym jesteśmy bez przyszłości, bez potomstwa? Ostatnimi ogniwami zerwanego łańcucha.”

“ - Robię, co mi się podoba, nie próbuj ode mnie wyciągać zwierzeń, nie jestem roztrzepanym dzieckiem, które można podejść z zaskoczenia.”

“(...) człowiek musi mówić, bo inaczej traci człowieczeństwo (...).”

“Może jednak praca pamięci daje zadowolenie, które się karmi samo sobą, a to, co sobie przypominamy, liczy się mniej niż samo wspominanie?”