Cytaty Irène Némirovsky

Dodaj cytat
Gdyby było z góry wiadomo, co się zbierze, kto by siał?
Kiedy statek tonie, wszystkie klasy spotykają się na mostku.
Jaka to dziwna rzecz, marzenie, które się nagle urzeczywistnia!
Gdy mamy dwadzieścia lat, ktoś wdziera się w nasze życie. Tak, ktoś obcy, energiczny, skrzydlaty, promieniejący szczęściem, ktoś, kto rozpala naszą krew, burzy nasze życie i odchodzi, znika.
Częściej by nas nawiedzało wspomnienie minionych lat, gdybyśmy sami zwracali się ku niemu, tej najwyższej słodyczy życia. Ale my usypiamy je, gorzej, pozwalamy mu umrzeć, zmieniamy sens, tak że te wspaniałe zrywy duszy, które wznoszą nas ponad codzienność, gdy mamy dwadzieścia lat, później nazywamy naiwnością, głupotą...
(...) niestety, nie możemy przeżyć życia za nasze dzieci (choć czasem zdarza się, że tego bardzo pragniemy). Każdy musi żyć i cierpieć na własny rachunek. Największa przysługa, jaką możemy im oddać, to oszczędzić naszych własnych doświadczeń.
Nie wiem, czy człowiek sam decyduje o tym, jak potoczy się jego życie, ale pewne jest, że to, co przeżył, zmienia go; życie spokojne i piękne daje twarzy rodzaj miękkości, powagi, jakiś ciepły, łagodny ton, patynę jak na portrecie. Wystarczy jednak, (...) aby wdzięk i powaga rysów zatarły się, a już spod spodu wygląda dusza smutna i niespokojna.
Doskonale wiadomo, że istota ludzka jest złożona, wieloznaczna, podzielona, zaskakująca, ale potrzeba wojny czy wielkich wstrząsów, żeby to zobaczyć.
W sercu każdej kobiety i każdego mężczyzny istnieje rodzaj Edenu, w którym nie ma ani śmierci, ani wojny, w którym drapieżniki i ofiary bawią się w pokoju. Nie chodzi o odnalezienie tego raju, tylko o zamknięcie oczu na wszystko, co nim nie jest. Jesteśmy mężczyzną i kobietą. Kochamy się.
W końcu świat osądza się według własnego serca.
Nieobecność to bardzo ciekawe zjawisko.
Poważne wydarzenia, szczęśliwie lub nie, nie zmieniają duszy człowieka, jedynie ją precyzują, tak jak podmuch wiatru wymiatający martwe liście ujawnia kształt drzewa, tak one wydobywają na światło to, co pozostawało w cieniu, pokazują duchowi kierunek rozwoju.
Moja wewnętrzna wolność to cenne i nieodmienne dobro, i tylko ode mnie zależy, czy je stracę czy zachowam.
Tak jak nie dotykasz trujących grzybów, tak trzymaj się z daleka od niedobrych ludzi.
Odzyskiwał jasność myślenia tylko wtedy, gdy dotyczyło to jego niebagatelnego majątku.
Biedni nie byli bardziej strachliwi od bogatych, nie byli bardziej przywiązani do życia, natomiast bardziej stadni, potrzebowali siebie nawzajem, trzymali się za ręce, razem jęczeli czy śmiali się.
© 2007 - 2024 nakanapie.pl