Helene Grimaud

W jej żyłach płynie krew korsykańska, niemiecka, północnoafrykańska oraz żydowska. Rodzina Hélène Grimaud nosiła wcześniej nazwisko „Grimaldi”. Na fortepianie zaczęła grać w wieku siedmiu lat. Od 1982 uczyła się w Konserwatorium Paryskim (Conservatoire national supérieur de musique et de danse) u Jacques'a Rouviera. W 1985 (jako szesnastolatka) zdobyła nagrodę Grand Prix du Disque Akademii Charles'a Crosa za nagranie Sonaty fortepianowej b-moll Siergieja Rachmaninowa. W wieku 21 lat przeniosła się do Stanów Zjednoczonych, nie chcąc rozstawać się ze swoim chłopakiem, który podjął studia w klasie fagotu na Florida State University. Najpierw przebywała w Tallahassee, a później w South Salem w stanie Nowy Jork, gdzie w 1997 razem z fotografem Johnem Henrym Fairem założyła Wolf Conservation Center – organizację non-profit zajmującą się ochroną wilków. Obecnie znów mieszka w Europie, w Szwajcarii. Jest synestetką, co w jej wypadku przejawia się jako „barwne słyszenie” (dźwięki lub współbrzmienia wywołują wrażenia barwne). Zajmuje się także pisarstwem. Jest autorką dwóch książek, z których debiutancka – Dzikie wariacje – to jej autobiografia. Ponadto opatrzyła wstępem kilka książek innych autorów. Wikipedia