Niemiecki historyk oraz teoretyk sztuki. Zakres jego zainteresowań badawczych obejmuje średniowiecze, renesans oraz sztukę współczesną. Jest także autorem wybitnych prac z zakresu teorii obrazu. Do jego najważniejszych dzieł należą: Max Beckmann: die Tradition als Problem in der Kunst der Moderne (1984), Das Ende der Kunstgeschichte? (1986), Die Deutschen und ihre Kunst. Ein schwieriges Erbe (1992), Bild-Anthropologie. Entwürfe für eine Bildwissenschaft (2001), Szenarien der Moderne: Kunst und ihre offenen Grenzen (2005), Florenz und Bagdad. Eine westöstliche Geschichte des Blicks (2008) oraz – przede wszystkim – Obraz i kult (1990), przełożony na kilka języków.