Polska dziennikarka, publicystka i autorka książek dla dzieci oraz tłumaczka z języka rosyjskiego. Była drugą żoną Andrzeja Miłosza, bratową Czesława Miłosza oraz ciotką Anthony’ego Milosza.
Urodziła się w Nowogródku, który po wojnie polsko-bolszewickiej był w granicach II Rzeczypospolitej. Po agresji ZSRR na Polskę rodziny Strumiłłów zostały w 1940 deportowane, Grażyna miała wówczas dwa latka, znad Świtezi na sześć lat do strefy przypolarnej Syberii w obwodzie archangielskim. Z obczyzny Grażyna Strumiłło, siostra Hanna i ich matka powróciły w 1946 jako repatriantki do Torunia.
Po maturze ukończyła studia na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Około 1960 roku poznała reżysera Andrzeja Miłosza. Została jego żoną 7 lipca 1961 w Warszawie. Napisali wspólnie trzy przewodniki turystyczne na temat Azji Środkowej, Kaukazu i Zakaukazia.
Grażyna Strumiłło-Miłosz razem z dagestańską pisarką Fazu Alijewą napisała w 1979 roku poradnik kulinarny Kuchnia narodów Kaukazu. W 1981 roku wydała poradnik Kuchnia gruzińska. W latach 1987–1989 ukazały się jej dwie książki dla dzieci, które później zostały dwukrotnie wznowione. Tłumaczyła też z języka rosyjskiego.
Nagrała i spisała wspomnienia matki Wandy z Kulwieciów-Strumiłłowej (1899–1991) Znad Świtezi w głąb tajgi, które opublikowała w 1990 roku w Olsztynie.
Dokonała również w latach od 1979 do 1993 przekładu tekstów do filmów oraz adaptacji filmowych. Współpracowała jako tłumaczka dla potrzeb teatru, radia i telewizji, za co otrzymała w 1976 roku nagrodę tygodnika Przyjaźń.
Mąż Andrzej zmarł po ciężkiej chorobie 29 września 2002 w Warszawie. W 2011 roku Grażyna Strumiłło-Miłosz wraz z córką Andrzeja Miłosza, poetką Joanną Miłosz-Piekarską, przekazała „Archiwum Rodziny Miłoszów” dla Biblioteki Narodowej w Warszawie. Była długoletnim członkiem i skarbnikiem warszawskiego oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.