Poeta, prozaik i dramaturg, którego wczesna twórczość poetycka była wyrazem charakterystycznej dla indywidualistycznego anarchizmu pokolenia uczuciowej reakcji na sprawy świata. Społeczny radykalizm, a przede wszystkim antymilitaryzm. (...)
Stał się jednym z najpopularniejszych twórców poezji miłosnej w Czechach, wyrazicielem uczuciowego dojrzewania, młodzieńczego idealizmu i jego klęski w obliczu twardej rzeczywistości (...)
Antymilitaryzm Šrámka miał podłoże autobiograficzne: w roku 1899 odbywał roczną służbę wojskową, która - za poglądy demokratyczne i antymilitarystyczne - została mu karnie przedłużona o rok. Po powrocie z wojska i porzuceniu studiów prawniczych związał się z grupą skupioną wokół Neumanna; był jeszcze dwukrotnie więziony z powodu prowokacji antymilitarystycznych (...).
Ostatni tomik wydany za jego życia, "Rany, róże" (1945) zawierał lirykę patriotyczną pisaną w czasie wojny.