Feliks Konopka ps. Piotr Krzemień – polski poeta i malarz pochodzenia ziemiańskiego (syn Jana Franciszka Konopki), tłumacz literatury niemieckiej i francuskiej na język polski oraz literatury polskiej na język francuski.
Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, po ukończeniu którego uczył się malarstwa u Jacka Malczewskiego (przyjaciela rodziny Konopków) w Akademii Sztuk Pięknych. Przed wojną był związany z grupą literacką Czartak. Korespondował m.in. z Marią Pawlikowską-Jasnorzewską i Mariną Bersano-Begey.
Publikował od 1917 roku. W 1929 opublikował pierwszy tomik wierszy, „Słowa w ciemności”. Po wojnie pracował m.in. przy konserwacji ołtarza Wita Stwosza w Kościele Mariackim w Krakowie. Spośród tłumaczeń za szczególnie znaczący uważa się pierwszy całościowy przekład Fausta[4], opublikowany w 1962 roku, za który w roku następnym otrzymał nagrodę polskiego PEN-Clubu. W roku 1972 wydał tom wierszy „Ostatnia jesień” a w 1981 – kolejny tom wierszy wybranych, „Skarbonki z rudej gliny”.
W 1978 roku ożenił się z Marią Gościej.