Oriana Fallaci urodziła się 29 czerwca 1929 roku we Florencji. Już jako nastolatka zaczęła pracować jako dziennikarka, a od 1967 roku była korespondentką podczas wojny w Wietnamie, konfliktu indyjsko-pakistańskiego, konfliktu na Bliskim Wschodzie oraz w Ameryce Południowej. Podczas masakry studenckiej na Placu Tlatelolco w 1968 roku odniosła poważne obrażenia – została postrzelona trzy razy przez meksykańskich żołnierzy. Jej wywiady ukazywały się głównie w tygodniu „L’Europeo”, ale po latach zostały zebrane w kilka zbiorów zatytułowanych „Wywiad z władzą” oraz „Wywiad z historią”.
Oriana Fallaci była znana ze swoich długich, często kontrowersyjnych wywiadów. Szczegółowo przygotowywała się do każdego spotkania, nie bała się zadawania niewygodnych pytań i nie stroniła od kąśliwych komentarzy na temat swoich rozmówców i dramatycznych gestów – podczas spotkania z Muhammadem Alim, po tym, jak beknął w „odpowiedzi” na jej pytanie, cisnęła mu w twarz mikrofon, a podczas wywiadu z Ayatollahem Khomeinim ostentacyjnie zrzuciła z siebie czador. W 1992 roku zdiagnozowano u niej raka i na kilka lat zaszyła się w swoim mieszaniu na Manhattanie. Dopiero po zamach 11 września redaktor włoskiej gazety „Corriere della Sera” namówił ją do powrotu do pracy, co zaowocowało serią kontrowersyjnych książek o islamie: „Wściekłość i duma”, „Siła rozumu”, „Korzenie nienawiści. Moja prawda o islamie” i „Wywiad z sobą samą. Apokalipsa”. Za opinie wygłoszone w książkach została okrzyknięta islamofobem i była kilkukrotnie wzywana do sądu oraz oskarżona o obrazę uczuć religijnych.
Dziennikarka została uhonorowana doktoratem honoris causa w dziedzinie literatury przez Columbia College w Chicago, nauczała również na uniwersytecie Yale, na Harvard University oraz na Uniwersytecie Columbia. Oriana Fallaci otrzymała wiele nagród, między innymi włoską nagrodę dziennikarską Premio Saint-Vincent i Nagrodę Bancarella, została również odznaczona Złotym Ambrogino, najwyższym wyróżnieniem miasta Mediolan, oraz Złotym Medalem za zasługi w dziedzinie kultury przez ówczesnego prezydenta Włoch Carla Azeglio Campi. Oriana Fallaci była zawsze podziwiana za swój kunszt prowadzenia wywiadów, za ciężką pracę, jaką wkładała w przygotowanie do każdej rozmowy, i za odwagę – zawsze wyrażała swoją szczerą opinię na dany temat. Jej książki zostały przetłumaczone na ponad dwadzieścia języków obcych i sprzedały się w milionach egzemplarzy na całym świecie. Zmarła 15 września 2006 roku we Florencji w wieku siedemdziesięciu siedmiu lat.