Cytaty Elif Şafak

“Nie ma w życiu nic bardziej przygnębiającego (...) niż przymus zabawy.”

“Będąc cudzoziemcem, nie można już być skromnym sobą. Jesteś swoim narodem, swoim miejscem urodzenia. Jesteś wszystkim, tylko nie sobą.”

“Czy jej wieczne przygnębienie byłoby bardziej zrozumiałe, gdyby w dzieciństwie molestowano ją, bito lub poddawano najróżniejszym potwornościom? A jeśli żadna z tych rzeczy nigdy jej się nie przytrafiła, a ona mimo wszystko nie mogła się pozbyć smutku?”

“Kto jest prawdziwie obcy - ten, kto mieszka za granicą i wie, że jego prawdziwy dom znajduje się gdzie indziej, czy ten, kto wiedzie żywot obcego we własnym kraju i nie ma swojego miejsca na ziemi?”

“Stambuł zaszczepia w ludziach świadomość - nie intelektualną, lecz intuicyjną - że w milczeniu mew jest coś apokaliptycznego.”

“Nie jadła niczego, co miało parę oczu, które widziały własną rzeź, były świadkiem niesprawiedliwości śmierci zadanej przez człowieka.”

“Żal jest jak jaskółka (...). Pewnego dnia budzisz się i myślisz, że cię opuścił, ale on tylko przeniósł się w inne miejsce i grzeje piórka. Prędzej czy później wróci i ponownie zagnieździ się w twoim sercu. ”

“(...) ludzka pamięć przypomina nocnego hulakę, który za dużo wypił i jakkolwiek by się starał, nie jest w stanie iść prosto. ”

“"Miasto nareszcie szykowało się do snu. Nastała nocna pora, kiedy nawet żerujące zwierzęta niechętnie zakłócają wszechobecny spokój. Wsłuchiwanie się w odgłosy xzasypiajacego miasta zawsze przyprawiało mnie o niezmierny smutek, ale i uniesienie - snułem domysły, jakie historię rozgrywają się za zamkniętymi drzwiami, jakie historie sam bym przeżywał, gdybym wybrał inną drogę. Ale to nie ja dokonałem jakiegokolwiek wyboru - to droga wybrała mnie" ”

“Świat zmienia się dla tego, kto poznał smak miłości, dla tego, kto znalazł się w samym jej centrum; odtąd może wirować już tylko szybciej. ”

“Mówią, że mam bujną wyobraźnię. To najsubtelniejszy sposób na powiedzenie komuś: "Pleciesz bzdury!". Może i mają rację. Gdy zaczynam się niepokoić, gdy nie wiem, co i kiedy mam powiedzieć, gdy boję się spojrzeń ludzi, a staram się tego nie okazywać, gdy chcę przedstawić się komuś, kogo pragnę poznać, a nie przyznaję się, że naprawdę znam siebie w stopniu bardzo ograniczonym, gdy przeszłość mi dokucza i nie mogę pogodzić się z tym, że przyszłość wcale nie zapowiada się lepiej, gdy dręczy mnie to, że nie mogę być tą osobą, na jaką wyglądam. plotę bzdury.”