Cytaty Edyta Prusinowska

Dodaj cytat
To byłaś ty, Astrid. Uświadomiłaś mi, że nie poznam prawdziwej miłości, dopóki nie poczuję jej całym sobą. I, gdy w końcu ją poczułem – wiedziałem, że już nigdy nie zgodzę się na coś słabszego.
,Zawsze zachowywała się przy nich inaczej, aniżeliby chciała i gdy wracała do domu sama nie wiedziała kim w końcu była
Nie masz wpływu na to co czujesz
Płakać w samotności to nic trudnego, ale przy kimś to już inna bajka
-Może byli sobie przeznaczeni, ale nie w taki sposób, w jaki to sobie wyobrażał. Może pojawiła się w jego życiu, żeby się od niej czegoś nauczył
-Nie myślałam o tym nigdy w ten sposób
-Czasem niepotrzebnie łączymy nieskończoność z osobą. Ta lekcja którą dostał będzie w nim na zawsze. Ludzie przychodzą i odchodzą - odparł
Tylko idioci martwią się tym, na co nie mają wpływu
Był jedynym człowiekiem, który w kilka sekund świadomie potrafił doprowadzić ją do szału i również szybko poprawić jej humor
To nie pierwszy raz, kiedy była bezsilna względem swoich uczuć, i nie ostatni raz, kiedy stała sie więźniem własnego umysłu
Był jedynym człowiekiem, który w kilka sekund świadomie potrafił doprowadzić ją do szału i również szybko poprawić jej humor
Mam dość – westchnęła Izabela. Colin wiedział, że mówiła o bólu, bo słowo dość nigdy nie chodziło w parze ze szczęściem.
Znajduję cię w muzyce, deszczu, wschodach słońca, uśmiechach i wszystkim, co uważam za piękne.
Masz ode mnie najlepszą radę dotyczącą przyjaciół: jeśli nimi są, będziesz to wiedział, jeśli będziesz miał co do tego jakiekolwiek wątpliwości, nie są twoimi przyjaciółmi.
Mam dość – westchnęła Izabela. Colin wiedział, że mówiła o bólu, bo słowo dość nigdy nie chodziło w parze ze szczęściem.
To byłaś ty, Astrid. Uświadomiłaś mi, że nie poznam prawdziwej miłości, dopóki nie poczuję jej całym sobą. I, gdy w końcu ją poczułem – wiedziałem, że już nigdy nie zgodzę się na coś słabszego.
Dotknęła jego policzka ścierając pojedynczą łzę, przecinającą jego bladą skórę. Ich oczy się spotkały, a Astrid skupiła wszystkie swoje siły, żeby zapamiętać to krótkie spojrzenie, jako że nie zostało im ich wiele.
Powiadają, że nadzieja prowadzi do wiecznej męki, ale tak naprawdę bez nadziei, co jeszcze nam pozostaje? Ludzie mogą być sobie przeznaczeni, ale nie w taki sposób, w jaki to sobie wyobrażają. Pojawiają się w swoich życiach, żeby się od siebie czegoś nauczyć.
© 2007 - 2024 nakanapie.pl