Edward Ciesielski

Edward Ciesielski urodził się 16 listopada 1922 roku w Woli Korzeniowej koło Szydłowca. Na początku okupacji niemieckiej, z inicjatywy Jana Sońty pseudonim „Ośka”, późniejszego dowódcy oddziału partyzanckiego Batalionów Chłopskich, współorganizował punkty nasłuchu radiowego, na podstawie których redagowano gazetkę „Wiadomości Radia Zagranicznego”. Za konspiracyjną działalność został aresztowany w Szydłowcu i przewieziony do więzienia w Radomiu, gdzie przebywał do 4 kwietnia 1941 roku, kiedy to został wyznaczony do kolejnego transportu odchodzącego do KL Auschwitz.

Transport ten przybył do obozu 5 kwietnia 1941 roku. Edward Ciesielski otrzymał numer 12 969. Wkrótce poznał Witolda Pileckiego, który wciągnął go do obozowej konspiracji, pod nazwą Związek Organizacji Wojskowej.

W nocy z 26 na 27 kwietnia 1943 roku rotmistrz Witold Pilecki wraz z Edwardem Ciesielskim i innym więźniem, nauczycielem Janem Redzejem, uciekli z piekarni znajdującej się w Oświęcimiu poza obozem. Po kilku dniach dotarli do Bochni, gdzie Ciesielski ukrywał się przez kilka miesięcy. Dla Komendy Głównej Armii Krajowej sporządził wówczas raport o zbrodniach w KL Auschwitz. Dopiero w listopadzie 1943 roku przyjechał do Warszawy i tak jak jego dwaj towarzysze ucieczki uczestniczył później w Powstaniu Warszawskim. Posługiwał się pseudonim „Beton”. Walczył ramach IV Zgrupowania „Gurt” w Śródmieściu-Północ. Ciężko ranny trafił do szpitala powstańczego, gdzie cudem powrócił do zdrowia.

Po upadku powstania uciekł z niewoli niemieckiej i przedostał się na teren Kielecczyzny, odnawiając kontakty z Janem Sońtą pseudonim „Ośka” i innymi konspiratorami spod znaku Batalionów Chłopskich.

W związku ze swoją powojenną działalnością antykomunistyczną został aresztowany i przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie skazany w styczniu 1946 roku na karę śmierci, zamienioną następnie na długoletnie więzienie, przebywał we Wronkach, w Rawiczu i Sztumie. Zwolniony został w marcu 1954 roku.