Daniel Grinberg

Daniel Grinberg – polski historyk żydowskiego pochodzenia, w latach 1994–1995 dyrektor Żydowskiego Instytutu Historycznego, znawca ruchu anarchistycznego.

Studiował historię na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie w 1973 uzyskał tytuł magistra. W 1977 doktoryzował się na podstawie pracy Towarzystwo Fabiańskie: Ludzie – idee – organizacja, napisanej pod kierunkiem Rafała Gerbera, a w 1987 uzyskał habilitację. Od 1991 jest profesorem w Instytucie Historii Uniwersytetu w Białymstoku.

Zajmuje się historią powszechną XIX wieku i ruchem anarchistycznym, a także socjologią historyczną, historią idei, historiozofią, emigracjami politycznymi, ruchami społecznymi oraz emancypacją Żydów europejskich.

Przełożył na język polski Korzenie totalitaryzmu Hanny Arendt (1989) – z Mariolą Szawiel, oraz Teorię demokracji Giovanniego Sartoriego (1994).

Jest również członkiem Komisji Statystycznej Polskiego Związku Lekkiej Atletyki (której przewodniczył w latach 1983–1989) i ATFS (międzynarodowego Stowarzyszenia Statystyków LA), współautorem wielu prac poświęconych historii lekkiej atletyki w Polsce i zestawień najlepszych wyników w tej dyscyplinie sportu.