Aleksander Bregman – polski dziennikarz i publicysta.
Urodził się w mieszczańskiej rodzinie zasymilowanych Żydów, jako syn Ludwika Eliasza Bregmana i Reginy z Halpernów. Studiował nauki polityczne w Wiedniu, Paryżu i Genewie. Współpracował z tygodnikiem sportowym „Stadion”, „Epoką”, „Kurierem Porannym” i „Gazetą Polską”.
Urodził się w mieszczańskiej rodzinie zasymilowanych Żydów, jako syn Ludwika Eliasza Bregmana i Reginy z Halpernów. Studiował nauki polityczne w Wiedniu, Paryżu i Genewie. Współpracował z tygodnikiem sportowym „Stadion”, „Epoką”, „Kurierem Porannym” i „Gazetą Polską”.
W roku 1932 został korespondentem Polskiej Agencji Telegraficznej przy Lidze Narodów. Od 1935 do wybuchu wojny redagował dział zagraniczny „Expressu Porannego”.
W styczniu 1940 wstąpił do Wojska Polskiego we Francji i skończył szkołę podchorążych artylerii. Po klęsce Francji w czerwcu 1940 ewakuował się do Wielkiej Brytanii. Podczas pobytu w Szkocji w latach 1941–1942 współredagował „Nowiny” oraz „Dziennik Żołnierza”.
Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Został redaktorem naczelnym „Dziennika Polskiego”. Jako jedyny polski dziennikarz uczestniczył w całym przebiegu konferencji założycielskiej ONZ w San Francisco (od kwietnia do końca czerwca 1945). Publikował m.in. w londyńskich „Wiadomościach”, „W drodze” i w prasie brytyjskiej. Działał w emigracyjnym Polskim Ruchu Wolnościowym „Niepodległość i Demokracja” obok m.in. Jana Nowaka-Jeziorańskiego i Jerzego Lerskiego.
Autor licznych publikacji z dziedziny polityki międzynarodowej wydawanych po polsku, francusku i angielsku. Jego bestselerową publikacją jest wielokrotnie wydawany Najlepszy sojusznik Hitlera – monografia współpracy niemiecko-sowieckiej w latach 1939–1941, która ukazała się w II obiegu w Polsce w 18 różnych wydaniach.