Cytaty Bohumil Hrabal

“[Szigeti]
- Zrobił pan dyplom z prawa.
[Hrabal]
- Wiele mnie kosztowało, żeby to wszystko zapomnieć.”

“(…) gdy się zaczytam, jestem całkiem gdzie indziej, jestem w tekście, samego mnie to dziwi i muszę z poczuciem winy przyznać, że naprawdę znajdowałem się we śnie, w świecie piękniejszym, że byłem w samym sercu prawdy.”

“Trzeba będzie wszystko uzupełnić, bo - skoro się nie ma powodu, by nie żyć - musi się żyć.”

“Starałem się i czułem, i słyszałem, i widziałem, że nieistnienie moich uczuć wywołuje rozkosz i miłość, i drżenie. Przepływa prze ze mnie jakaś boska głuchota.”

“Z ręką na sercu, panie Peszaku, niekiedy cholernie trudno w historycznych ziemiach czeskich być pisarzem, cholernie trudno, niekiedy ogromnie trudno, tak że choć w mordę bij, jak powiada nasz dobrotliwy lud.”

“Bo ja gdy czytam, to właściwie nie czytam, biorę piękne zdanie do buzi i ssę je jak cukierek, jakbym sączył kieliszeczek likieru, tak długo, aż w końcu ta myśl rozpływa się we mnie jak alkohol, tak długo we mnie wsiąka, aż w końcu nie tylko jest w moim mózgu i sercu, lecz pulsuje w mych żyłach aż po krańce naczyniek włoskowatych.”

“Wie pan, kim są Czesi? spytał radca Ciesla.
- To śmiejące się bestie!”