Głównym osiągnięciem Toynbeego jest dzieło Studium historii (A Study of History), wydawane w 12 tomach w latach 1934-1954. Przedmiotem analizy jest społeczność – cywilizacja traktowana jako jednostka studiów historycznych. Toynbee wyróżnił dwadzieścia trzy „pełne” cywilizacje, dodając do tej liczby trzy „poronione” i pięć „wstrzymanych w rozwoju”. Cywilizacje zataczają w swym istnieniu krąg rozwojowy, mający kolejne fazy: genezy, wzrastania, załamania, dezintegracji (okres zaburzeń, państwo uniwersalne, interregnum) oraz rozkładu. O cyklicznym biegu decydują czynniki ludzkie, geograficzne, społeczne i religijne. Suma prac Toynbeego sprawiła, że przeszedł on do historii jako klasyk dwudziestowiecznej historiozofii. Aby Studium historii było bardziej przyswajalne, dokonano jednotomowego skrótu. Fragmenty książki ukazały się w języku polskim w kilku oddzielnie wydanych fragmentach.