Ariadna Gromowa

Radziecka autorka sf.

Dzieciństwo i młodość spędziła w Kijowie. W czasie drugiej wojny światowej działała w podziemiu; trzykrotnie trafiała do obozu koncentracyjnego, trzykrotnie udawało jej się stamtąd uciec. Po wojnie ukończyła studia wyższe i osiadła w Moskwie.

Zaczęła publikować już w 1935 r., choć za właściwy literacki debiut Gromowej uznać należy wydane w roku 1958 wspomnienia z czasów wojny. A już rok później, we współautorstwie z Wiktorem Komarowem, opublikowała powieść По следам неведомого (polskie wydanie – „Na tropie tajemnicy”, 1963), historię poszukiwań rozbitego statku kosmicznego obcych. Następnie ukazały się: utrzymana w duchu socjalnej sf nowela Глеги (1962, wyd. polskie - „Gliegi”, w zbiorze „Ostatni z Atlantydy, 1964), powieści Поединок с собой (1963, wyd. polskie - „Pojedynek z samym sobą”, 1965), opisującą eksperymenty z ludzkim mózgiem, które prowadzą do powstania antropoidów, wzniecających bunt przeciwko swoim twórcom, В круге света (1965), opisująca niełatwy wybór, przed którym stanął ocalały z trzeciej wojny światowej mutant-telepata, oraz fantastyczny kryminał В институте времени идёт расследование (1973), napisany wspólnie z Rafaelem Nudelmanem, którego bohater cofa się w czasie i zabija sam siebie, co wywołuje cały łańcuch chronoklazmów.

Gromowa działała w związku pisarzy ZSRR, w którym kierowała sekcją fantastyki naukowej. W połowie lat sześćdziesiątych popełniła kilka znakomitych tekstów krytycznych, poświęconych fantastyce, a przede wszystkim – twórczości braci Strugackich i Stanisława Lema; z tym ostatnim mocno się zaprzyjaźniła – nie powinno to dziwić, skoro była jednym z tłumaczy jego książek na język rosyjski.

Krytyczna wobec władzy radzieckiej, ze swego mieszkania uczyniła miejsce spotkań ludzi podobnie do niej myślących. Bywał u niej Wysocki; to tam wykonywał swoje piosenki dedykowane Lemowi.