Antoni urodził się w rodzinie o głębokich patriotycznych tradycjach, walczącej o przyłączenie Śląska do Polski. W czasie okupacji znalazł się w szeregach Armii Krajowej na Wileńszczyźnie, gdzie dostał się do niewoli naszych sowieckich „przyjaciół”. Po wojnie rozpoczął studia lekarskie w Łodzi, które skończył z wyróżnieniem w 1952 roku.
W 1960 roku obronił rozprawę doktorską i już w 1962 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego, a w 1963 roku objął po Hermanie kierownictwo katedry i kliniki – zawrotne tempo! W 1974 roku został profesorem nadzwyczajnym, a w 1984 roku – zwyczajnym.