Swoją pierwszą podróż (do Brazylii) odbyła w 1923 r. wraz z ojcem, który pełnił funkcję prezesa Stowarzyszenia Opieki nad Emigracją. Na studia prawnicze wyjechała do Grenoble.
W 1926 r. w czasie jednej z wycieczek w Alpy poznała swego przyszłego męża. Dyplom magistra prawa uzyskała w 1929 roku i wróciła do Warszawy by opiekować się chorymi rodzicami (sparaliżowany ojciec). Po ukończonym kursie bibliotekarskim przy Uniwersytecie Warszawskim, zaczęła, w 1932 roku, pracować jako Kierownik Biblioteki Państwowego Banku Rolnego w Warszawie.
Po powstaniu warszawskim trafiła do obozu w Ravensbrück a pod koniec wojny do Stuttgartu.
W 1946 r. powróciła do kraju i odnalazła męża. Zamieszkali w Jeleniej Górze.
W 1949 wyszła drukiem pierwsza napisana wspólnie z mężem książka Odarpi syn Egigwy.
W 1958 roku była pierwszą Polką (szóstą kobietą na świecie), która stanęła na Antarktydzie.