Adam Kulawik

Adam Kulawik – teoretyk literatury, autor prac teoretycznoliterackich i podręczników akademickich z dziedziny poetyki, autor prozodyjnej teorii wiersza.

Był uczniem – obok takich uczonych, jak Z. Kopczyńska, L. Pszczołowska, S. Sawicki, T. Kuryś, Z. Siatkowski, S. Balbus – profesor Marii Dłuskiej. Uczęszczał również na wykłady Stanisława Pigonia, Henryka Markiewicza i Zenona Klemensiewicza, co zapewne wpłynęło na rozszerzenie zainteresowań badawczych. Napisał dwie prace magisterskie: jedną z poetyki, drugą – z językoznawstwa. Jego szerokie zainteresowania zaowocowały rewolucyjną teorią wiersza, opartą nie – jak dotychczas – na powtarzalności ekwiwalentnych jednostek metrycznych, ale na czynnikach prozodyjnych mowy.

Studia polonistyczne ukończył na Uniwersytecie Jagiellońskim, a następnie w 1964 roku podjął pracę redaktora w krakowskim oddziale Wydawnictwa Ossolineum. Od roku 1969 był pracownikiem naukowym Instytutu Filologii Polskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Stopień doktora uzyskał na podstawie pracy podejmującej temat poezji Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego (1974), natomiast habilitację – na podstawie rozprawy Wprowadzenie do teorii wiersza (1986). Wykładał na uniwersytetach francuskich – w Aix-en-Provence (1977–1980) i w Caen (1987–1993). Jest twórcą Katedry Teorii Literatury Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie, gdzie pracował w latach 1995–1996.

W latach 1998–2009 kierował Katedrą Poetyki i Teorii Literatury na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie. Nominację profesorską uzyskał w roku 2000. Jest znawcą i aktywnym propagatorem twórczości Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego.