Avatar @sylwiacegiela

Kulturalne Rozmowy

@sylwiacegiela
91 obserwujących. 608 obserwowanych.
Kanapowicz od 3 lat. Ostatnio tutaj około 5 godzin temu.
sylwiacegiela
Napisz wiadomość
Obserwuj
91 obserwujących.
608 obserwowanych.
Kanapowicz od 3 lat. Ostatnio tutaj około 5 godzin temu.

Cytaty

Życie wypełnione miłością nigdy nie jest nudne… Pamiętaj!
Jacy jesteśmy malutcy w objęciach wirtualnej rzeczywistości. Dajemy się ponieść wirtualnej ekstazie emocji i pożądania. Czy zbliżamy się do czasów, kiedy ludzie będą przedkładać wyobrażenie o seksie nad sam seks?
Umysł homo sapiens jest fantastyczny, każdy z nas ma jakieś zboczenia, które chciałby kiedyś zrealizować. Just do it – nie krzywdząc nikogo.
Mężczyźni są zbudowani bardzo prymitywnie, a kobiety są wersją zmodernizowaną, odporniejszą na wirusy otoczenia. Często popadamy przez to w konflikt z wersją prymitywną, ponieważ mężczyzn nie da się już upgrade’ować – ewolucja zatrzymana.
Nie można w imię wolności słowa obrażać ludzi na całym świecie tylko dlatego, że zostało się kiedyś zranionym.
Podobno "wiosna" i "nadzieja" to synonimy. Prawda jest taka, że nadzieja nie rozpływa się latem, nie leży odłogiem jesienią ani nie umiera podczas mroźnej zimy. Ale żadna z tych pór roku nie może się równać z siłą nadziei, którą daje wiosna.
Emilia przypomniała sobie słowa matki, że w małżeństwie trzeba mieć anielską cierpliwość i diabelską wytrwałość.
W głębi duszy wszyscy tęsknimy za kimś, kto nas kocha, troszczy się o nas i docenia za to, kim jesteśmy. Pragniemy mieć rodziców, którzy nas chronią, gdy jesteśmy w niebezpieczeństwie, i wyciągną rękę, gdy tego potrzebujemy. Pragniemy mieć rodziców, którzy reagują na nasze prawdziwe potrzeby, zamiast narzucać nam swój własny plan. Tęsknota za " idealnymi rodzicami" jest najbardziej naturalnym ludzkim pragnieniem, które nosimy w sobie od dnia narodzin.
Nawet największe miasto jest za małe na odmienność.
Wszyscy chcemy gdzieś przynależeć. Ale czasami poczucie przynależności pojawia się tylko wtedy, gdy coś poświęcimy. Aby zostać zaakceptowanym przez członków rodziny, być może trzeba się kontrolować. Ukrywać swoje prawdziwe ja i nie pozwalać sobie na robienie rzeczy, które chce się robić i które uważa się za słuszne. Czasami trzeba chować się w głąb siebie, bo tylko wtedy nie poczujemy piekącego bólu ostracyzmu. Niewielu potrafi żyć na krawędzi aprobaty, ryzykując zepchnięcie w przepaść. To chyba normalne. Chcemy należeć do stada. Mieć poczucie, że za nami stoi ktoś, kto w razie upadu nas złapie.
Kiedy w naszym życiu jest coś, w obronie czego jesteśmy gotowi wystawić się na pośmiewisko, wtedy przestajemy przejmować się opiniami innych. Jak na ironię, wtedy też ludzie zaczynają nas szanować.
Dzisiaj mogę powiedzieć, że uroda jest najbardziej wyrafinowaną sztuczką natury. Człowiek skupia się na tym, co piękne, i przegapia to, co złe. Brzydkie, wstrętne, groźne.
Jesteśmy zaprogramowani tak, by dbać o to, co myśli o nas drugi człowiek. Nawet ktoś, kto kocha siebie, najpierw słucha tego, co mają do powiedzenia inni, i to na ich opinii bardziej mu zależy niż na własnej.
Człowiek chce czuć się widziany, słyszany i otoczony opieką. To dlatego zależy mu na tym, co o im myślą inni.
...lepiej rozumiem, że życie zawodowe i życie osobiste nie muszą być całkowicie od siebie oddzielone. Tak jak w przypadku wielu innych rzeczy, najlepiej jest Pomiędzy.
...ważne jest, aby przede wszystkim być człowiekiem, a dopiero potem pracownikiem.
To właśnie od Babette nauczyłam się, jak kochać i akceptować innych ludzi.
Wszyscy chcemy wypaść korzystniej w oczach innych, boimy się opinii otoczenia, krytyki. Zakłamujemy rzeczywistość, by prezentować się tak, jak byśmy chcieli być widziani.
Czasem w ludziach drzemią demony, z których istnienia nawet oni sami nie zdają sobie sprawy.
Czuła się oszukana, jakby los wręczył jej upragniony prezent, a po chwili, nim zdążyła się nim nacieszyć, brutalnie jej go wyrwał.
Broda jej zadrżała. Najchętniej wtuliłaby się w puchatą pierzynę w swoim pokoju i w ciemności wypłakała swój ból. Nie dane jej jednak było cieszyć się samotnością. Musiała odegrać wyznaczoną jej rolę do końca.
-Dlaczego mężczyźni mogą spełniać swe marzenia, a my, kobiety, jesteśmy kształcone, by służyć? Dlaczego nie możemy oddawać się swoim pasjom, tylko strzec domowego ogniska, wciąż i wciąż podsycając płomień?
Zachłanność, złodziejstwo i chęć zysku chętnie szły za żołnierzami każdej armii podczas każdej wojny. Kazały im napychać kieszenie cudzym. Jakby zabijanie to zbyt mało, trzeba było wybijać zęby, nękać, gwałcić, palić i okradać, odciskać traumę na wielu pokoleniach, zostawiać za sobą spaloną ziemię.
Moja babcia zawsze powtarzała, że nić przeznaczenia zawsze tworzy równy szef.
© 2007 - 2024 nakanapie.pl