Życie po tobie recenzja

Uwielbiam czytać książki, bo mogę poznać wielu interesujących bohaterów. Jeśli powieść jest dobra, to zdarza mi się tęsknić za poznanymi postaciami po jej skończeniu. Tak też było w przypadku pozycji Życie po tobie Klaudii Bianek. Polubiłam Elizę i Filipa, zaprzyjaźniłam się z całą rodziną, ale zacznijmy od początku.
Eliza w wypadku straciła męża, została sama z dwójką malutkich dzieci. Mąż był dla niej całym światem, wielką miłością i mimo upływu trzech lat, nadal nie umie pogodzić się ze stratą. Po wypadku przeprowadziła się do rodziców, gdzie wspólnie z rodzeństwem zajmują się gospodarstwem. Pewnego dnia po sąsiedzku wprowadza się intrygujący lekarz weterynarz, który mocno namiesza w życiu całej rodziny.

Życie po tobie to szalenie wzruszająca historia o stracie, żałobie i o samotności. Czas nie zawsze leczy rany, wbrew temu co mówi stare przysłowie. To także opowieść o rodzinie i macierzyństwie, które czasem nie jest usłane różami. Klaudia Bianek poruszyła trudny temat opieki nad dzieckiem niepełnosprawnym. Jaś cierpiał na zespół Downa, jednak dzięki wsparciu całej rodziny i licznych specjalistów robił duże postępy w drodze do samodzielności. Podziwiałam Elizę za jej niezłomność i ogromną siłę, którą wkładała w opiekę nad dziećmi. Nie poddała się mimo ogromnego ciosu od życia, mimo wytykania palcami na ulicy. Niestety w społeczeństwie na próżno szukać akceptacji dla niepełnosprawności, czy w ogóle odmienności.

Życie po tobie to także historia o trudnej miłości, która narodziła się wbrew wszystkim i wszystkiemu. Eliza nie dopuszczała do siebie możliwości, że kiedyś jeszcze się z kimś zwiąże, a jednak na jej drodze stanął Filip. Historia ich uczucie może była trochę przewidywalna, ale z pewnością interesująca i emocjonująca.

Klaudia Bianek stworzyła bardzo wzruszającą powieść z niezwykłymi postaciami, z którymi bardzo trudno się rozstać. Na szczęście 2 kolejne tomy już czekają na półce. Książka porusza wiele bardzo trudnych tematów i bez wątpienia skłania do refleksji. Zdecydowanie polecam fanom powieści obyczajowych, nie będziecie mogli się oderwać.