Blask recenzja

 Obyczajowy kryminał że sporą dawką opisów powojennego Szczecina sprawił mi czytelniczą przyjemność na zakończenie urlopu.
Akcja toczy się w trzech planach czasowych.
W roku 1946 Wiktor Krugły, były żołnierz AK, po pobycie w sowieckim łagrze trafia, za swoją siostrą, do Szczecina, gdzie przypadkiem zostaje zamieszany w sprawę zabójstwa żydowskiego chłopca.
Rok 1978 - w Szczecinie zostają uduszone w podobny sposób dwie młode prostytutki. Podejrzanym jest obywatel Niemiec Zachodnich lecz niespodziewanie szybko zostaje zwolniony. W śledztwie bierze udział kapitan SB, akcja nabiera nieco charakteru sensacji.
Tymczasem, w roku 2018 w podobny sposób zostaje zamordowana młodą prostytutka. Sprawą zaczyna interesować się 40 letnia adwokat Agata Prażmowska. W międzyczasie umiera chory na Alzheimera ojciec Agaty. Wśród pozostawionych nielicznych dokumentów znajduje ona dwa dowody osobiste zamordowanych sprzed 40 laty szczecińskich prostytutek.
Powieść bardzo przypadła mi do gustu, przeczytałam ją z wielkim zainteresowaniem. Autor bardzo dobrze oddał realia powojennego Szczecina, zarówno te obyczajowe, jak opisujące wygląd miasta. Obrazowo przedstawił postaci i ich trudne relacje z bliskim. Akcja toczy się sprawnie, co chwila z Agatą odnajdujemy nowe tropy, a to powoduje, że trudno się od niej oderwać. Powieść pokazuje do czego zdolni są ludzie, aby zaspokoić swoje pragnienie bogactwa. Jak w posłowie pisze autor: "Blasku nie da się dotknąć (...).To miraż, który wiedzie na manowce. Zwiódł wielu także i w tej historii. Na ich własną zgubę."