Narzeczone Lorda Ravensdena recenzja

Uwielbiam romanse historyczne! O ile powieści miłosne umieszczone w scenerii współczesnej zazwyczaj mnie nudzą, to moje zamiłowanie do dawnych epok sprawia, że romanse historyczne są dla mnie prawdziwą przyjemnością. Nie zmienia to jednak faktu, że podchodzę do nich z rezerwą. Ten gatunek, jak każdy inny z resztą, zawiera ogromną dozę chłamu i gniotów. Jednak romanse w szczególności. Cieszę się, że okazało się, iż dostałam naprawdę dobrą książkę.

Główną bohaterką jest Beatrice, wiodąca spokojny żywot starej panny na prowincji. Jej młodsza siostra Oliwia, adoptowana w dzieciństwie przez bogatych krewnych, żyje dostatnio brylując pośród londyńskiej socjety. W skutek knowań niesprzyjających ludzi, Oliwia zrywa zaręczyny i musi wrócić do siostry na wieś. Jej narzeczony rusza za nią w pogoń, ażeby namówić dziewczynę na ślub. Nie podejrzewa jednak, że pozna inteligentną siostrę Oliwii i się w niej zadłuży.

„Czymże bowiem jest bóg, jeśli nie największą siłą dobra znaną człowiekowi?”

Akcja powieści doprawiona jest odrobiną sensacji, jednak jest to wątek poboczny i po jego rozwiązaniu stwierdzam, że autorka uznała go za mało ważny. Kluczową rolę w tej książce odgrywa trójkąt miłosny. Mimo to, wiele nieprzewidzianych wypadków i spora liczba przewijających się postaci sprawia, że książka nie jest monotonna i czyta się naprawdę szybko.

Język jest dość przyjemny, prosty z nielicznymi archaicznymi sformułowaniami. Odnalazłam zaledwie kilka niezgrabności stylistycznych, a patetyczne mowy zostały ograniczone do romansowego niezbędnego minimum. Niestety, uważam, że autorce nie wyszła stylizacja języka na archaiczny. Myślę jednak, że nie przeszkadza to w odbiorze powieści.

Okładka dobrze wpasowuje się w powieść historyczną, a czcionka sprzyja jej pochłanianiu.

Spędziłam przyjemny czas przy lekturze tej książki. Uważam, że jest naprawdę dobrą reprezentantką swojego gatunku. Miłośniczki i miłośnicy romansów historycznych będą zadowoleni. Szczerze polecam.