Stalker recenzja

Każdy z nas narażony jest na stalking — uporczywe nękanie bądź prześladowanie.

Maja Kania, topowa aktorka, zawdzięczająca swą sławę dzięki roli doktor Teresy z „Oddziału dziecięcego”, jeszcze nie wie, że znalazła się gronie osób, której prywatność została naruszona. Maja, jako samotna matka, której życie prywatne nie układa się najlepiej, pomimo sukcesów zawodowych i posiadanego bogactwa, pragnie normalności, spokoju i bezpieczeństwa dla swojego syna. Jednak po tajemniczej śmierci bliskiego kolegi z planu, wszystko się zmienia. Nieznany sprawca morderstwa, włamanie do domu niani oraz inne dziwne wydarzenia, wywołują w kobiecie uczucie zagrożenia. W dodatku natarczywy eks – Gabriel, który ma o sobie wysokie mniemanie jako „gwiazda” muzyki, staje się coraz bardziej pokręcony i podejrzany. Maja poznaje także, Dawida — kierowcę i ogromnego fana serialu, w którym ona gra. Jest on miłym i spokojnym człowiekiem, który świetnie dogaduje się z jej synem. Ale… zawsze jest jakieś, ale. Dawid nie jest bezinteresowny. Ze spotkania na spotkanie pokazuje swoją prawdziwą twarz i zamiary wobec kobiety. Jest jeszcze oczywiście policjantka — Gośka, która za wszelką cenę chce udowodnić, że jest czegoś warta. Jak potoczy się ta historia? Czy stalker zostanie złapany, a Maja odzyska psychiczną równowagę?

„Stalker” Stefana Weisbrodta to przejmujący i mroczny thriller psychologiczny. Przyznam, że dawno nie trafiłam na tak dobrą książkę. Po pierwszych kilku stronach wiedziałam, że to jest to, czego dawno mi brakowało w thrillerach. Począwszy od mocnego prologu, przepływając przez kolejne strony, poznając ciemne zakamarki ludzkiego umysłu, zawiłe sprawy sercowe i brutalność miałam dreszcze. Dwóch głównych bohaterów, którzy okazują się chorymi psychicznie osobami, do których nic nie dociera, dodają historii niepokoju, mroku i nieprzewidywalności. Ich obsesje i urojenia powodują, że powieść jest pełna napięcia. Ciekawa fabuła z zaskakującymi zwrotami akcji i niezwykle wykreowane postaci z dokładnie nakreślonym portretem psychologicznym, czynią, że książkę czyta się szybko i dość zachłannie. Kolejnym plusem jest styl autora, jego prosty i potoczny język, którym się posługuje, sprawia, że choć książka liczy prawie czterysta stron, to tej ilości w ogóle się nie odczuwa. Choć od początku wiadomo, kto jest tytułowym stalkerem, to bardzo chciałam wiedzieć, jak zakończy się ta książka dla każdego z bohaterów. Bardzo Wam ją polecam, ja nie mogłam się od niej oderwać.🔥