Więzień labiryntu recenzja

Książek, w których młodzi bohaterzy są zdani na łaskę losu, świat się zmienia (na gorsze), dorośli znikają - nie jest dużo. Najlepszym przykładem takich pozycji będzie seria "Gone", która znalazła dużo wielbicieli. "Więzień labiryntu" także jest taką samą gatunkowo książką. Protagonistą tego tytułu jest Thomas, który budzi się w windzie i nie pamięta niczego prócz swojego imienia. Witają go jacyś nieznajomi, po czym okazuje się, że znalazł się w miejscu zwanym "strefą", wokół której jest labirynt. Taki opis zapowiada, jak to mówi mój kolega, książkę, "robiącą wodę z mózgu", czyli taką, gdzie wszystko dzieje się tak szybko i nieoczekiwanie, że człowiek nie może się temu nadziwić.

"Więzień labiryntu" wydaje się dosyć grubą powieścią. Niestety jest to mylne wrażenie. Okładka i strony są wielkie, lecz ten tytuł czyta się gładko i szybko. Zdecydowanie za szybko. Stron jest około 420, wielkość czcionki dobra, ale litery nie są rozłożone odpowiednio na kartce - widać, że zostało jeszcze dużo wolnego miejsca. Rozdziałów jest około 60, każdy rozpoczyna się dużymi cyframi zajmującymi pół strony. Zawierają po kilka stron, a ostatnia często jest napisana także do połowy. Powoduje to, że książka tak naprawdę jest za krótka i starczy (nawet przy wolnym czytaniu) na najwyżej kilka wieczorów.

więcej na http://gexe.pl/ksiazki/art/3381,Wiezien-labiryntu