Ja, kochanka recenzja

 Może i nudny dla niektórych pamiętniczek, ale mi się podobała. Dotyka głębokich uczuć, wchodzi w cień, w którym ukrywa się kochanka. Tak sobie myślę - autorka niby pisze nie ze swojej perspektywy, ale ja mam wątpliwości. Wszystko tak dokładnie rozłożone na czynniki pierwsze... tu się naprawdę nasuwa myśl, że pisane z własnego doświadczenia. No naprawdę nie wiem... Daje do myślenia, przełamuje tabu. O takich związkach ludzie nie chcą mówić. To zawsze w ludziach powoduje poczucie wstydu i skrajne emocje. 
 Trudny temat. Myślę, że tę książkę powinny przeczytać mężatki, te z krótkim i te z długim stażem. Chociaż nie tylko. Przecież to mógłby napisać jakiś nieszczęśliwy Kochanek. Bo nigdy nie wiadomo, po której stronie barykady postawi nas życie. A oceniać jest tak łatwo.
 To bardzo intymna opowieść o ogromnej potrzebie bliskości, o barierach, o poczuciu osamotnienia, o walce wewnętrznej, o czekaniu, o bólu i chwilach przebłysku radości i marzeniach projektowanych pomimo wielu przeciwności, które trzymają tęskniące serce przy życiu. Chociaż ja bym to nazwała wegetacją.