Manuskrypt recenzja

"Manuskrypt" to debiut autorski Wojciecha Uszoka.
Historia swój początek ma w roku 1621, gdy manuskrypt znajduję się w rękach szanowanego alchemika Nicolasa Stroibera, który świadom jest niezwykłej mocy, która zawarta jest w treści rękopisu, ale tak się składa, że nie tylko on chce być w posiadaniu tajemniczej księgi... W roku 1945 oddział sowietów wkracza na tereny Laskowitz pod dowództwem porucznika Lwa Borowskiego. Porucznik odkrywa dziwne niewytłumaczalne zjawisko, w którym kluczem do odpowiedzi jest tajemniczą księga... Rok 2013, Marek z Witkiem podczas remontu w gminnej piwnicy natrafiają na interesujące znalezisko, skrzynkę z nalewką oraz starą zapomnianą książkę, po którą niebawem, ktoś się upomni...
"Manuskrypt" literatura z gatunku grozy, która inspirowana jest, po trochu faktami historycznymi, ale oczywiście fabuła to fikcja. Trzy wątki na przestrzeni kilkuset lat, gdzie wspólnym mianownikiem jest tajemniczy i zagadkowy manuskrypt. Pokładałam w książce dużo nadziei, bo historia miała swój potencjał, gdzie niestety nie został należycie wykorzystany. Gdy coś w końcu zaczęło się dziać i mówię "ooo teraz akcja się rozkręca" to okazało się, że to jednak już koniec i fabuła nagle się urywa... Brakowało mi jakiegoś rozwinięcia. Dużo niedomówień i pozostawione pytań bez odpowiedzi. Przez to poczułam jakiś smutek, bo nie wiedziałam, co stało się z bohaterami, oczywiście mogłam się tylko domyślać... (i czy ten cholerny koń dobieg w końcu do Łzarewicza?) Niby takie szczegóły, ale potrafią zmęczyć czytelnika. Wątek porucznikiem Lwem Borowskim z tego wszystkiego najbardziej mi podpasował i czytałam go z największym zaciekawieniem. Choć sama historia miała coś w sobie to niestety książka nie spełnia moich oczekiwań, trochę bym ją jeszcze poreperowała, ale też nie mówię, że była zła. Co to to nie! Po prostu coś nie zagrało, ale klimat był. Tyle, że brakowało szczegółów i tajemniczego dopełnienia, choćby samego manuskryptu, bo sądzę, że to był dosyć ciekawy temat, który wypadałoby rozwinąć.