Szepty spoza nicości recenzja

"Szepty spoza nicości" czyli trzeci tom kryminalnej serii przygód Seweryna i Burzy, którzy nadal są w świetnej formie.

Remigiusz Mróz jak zwykle zaserwował nam ekscytujący zagadkę, która wciągnie nawet najbardziej wybrednych czytelników.

Seweryn wraca do Żeromic, by pozamykać do końca wszystkie sprawy, jednak jego plany pokrzyżuje ciało znalezione w lesie nieopodal domu Zaorskiego. Zwłoki zostały poćwiartowane i jak się okazuje był to mężczyzna, który został brutalnie potraktowany, a na jego ciele oprawca umieścił dziwne znaki. Kaja i Seweryn poprowadzą własne dochodzenia i idąc tropem symboli znalezionych na zwłokach, sami pakują się w niezłe tarapaty.

Od chwili, gdy przeczytałam kilka pierwszych stron książki uświadomiłam sobie, że stęskniłam się za tą dwójką bohaterów. Wkręciłam się w zagadkę zaserwowaną przez autora i jak zwykle nie udało mi się przewidzieć jej rozwiązania. Doskonały pomysł na fabułę i wykonanie, które zachwyca i wprowadza czytelnika w świat poszukiwaczy skarbów. Mamy tu również wątek obyczajowy, czyli relacja Kaji i Seweryna, która po długim czasie nabiera ponownie kolorów. Mowa jest także o runach, co skłoniło mnie do zasięgnięcia informacji w tym temacie.

Zazwyczaj nie sięgam po książki z motywami historycznymi, ale tu akurat to mi nie przeszkadzała, a nawet można powiedzieć że było ciekawostką. Jednym słowem będzie się działo i to jak! Ja tę powieść dosłownie pochłonęłam, bo musiałam się dowiedzieć kto, jak i dlaczego, a poza tym uwielbiam tę serię i z niecierpliwością czekałam na kontynuację.

Zakończenie jak już mogliśmy przyzwyczaić się z poprzednich dwóch części jest mocne i usatysfakcjonuje wielbicieli Zaorskiego. A jednocześnie zapowiada, że autor jeszcze nie postawił ostatecznej kropki w tej historii. Mi osobiście druga część podobała się bardziej, ale tu nie jest źle po prostu tematy historyczne nie są moimi ulubionymi w książkach.

Serdecznie polecam całą serię, a osoby które jeszcze nie znają poprzednich dwóch książek zachęcam do nadrobienia!