Zaginiona siostra recenzja

Finałowy tom cyklu “Siedem sióstr” pozostawił po sobie o wiele więcej pytań niż odpowiedzi. Już na początku muszę zasygnalizować, że ten tytuł gwarantuje nam cały wachlarz emocji przeżywanych wraz z przewracaniem kolejnych stron. Chociaż tych stron jest tu ponad 600 to po skończonej lekturze i tak odczuwałam niedosyt.

W tej części sagi tak jak w poprzednich mamy podział na dwie linie czasowe. Pierwsza z nich zabiera nas do sześciu sióstr, które wyruszają w poszukiwanej tytułowej zaginionej, siódmej siostry, aby wspólnie mogły złożyć na Morzu Egejskim wieniec, który będzie oznaką oddania czci swojemu przybranemu Ojcu. Tę część skupioną wokół pogoni za ostatnią z sióstr była niczym zabawa w kotka i myszkę, za każdym razem, gdy wydawało się, że jesteśmy blisko rozwiązania zaraz na horyzoncie pojawiała się jakaś przeszkoda. Druga linia czasowa zaprowadziła nas do Irlandii w XX wieku, na pole walk o niepodległość. Te fragmenty bardzo mi się spodobały głównie ze względu na przemycenie między wierszami tak wielu istotnych historycznych faktów związanych z Irlandią.

Lucinda Riley w swojej twórczości miała niezwykłą zdolność do opisywania wszelkich zdarzeń czy krajobrazów w niezwykle plastyczny wręcz bajeczny sposób. W każdym rozdziale znajduje się fragment, który sprawia, że nasza wyobraźnia zaczyna działać na wyższych obrotach.

„Zaginiona siostra” to piękna, wielowątkowa historia, która zachwyciła i wzruszyła mnie wielokrotnie. Ten tytuł przypadnie do gustu wszystkim, którzy w książkach szukają podróży dookoła świata wraz z bohaterami, a przy okazji mogą zyskać krótką lekcję historii.

Jedyny aspekt, który nieco mnie zawiódł związany jest z historią Pa Salta (adopcyjnego ojca bohaterek). Miałam dużą nadzieję, że wiele kwestii związanych z tym, kim tak naprawdę był ten mężczyzna, zostanie rozwiązanych właśnie w tym tytule, a niestety stało się coś zupełnie odwrotnego. I chociaż po lekturze tego tomu mam jeszcze większy mętlik w głowie niż przedtem to wrażenia końcowe i tak są bardzo pozytywne. Przez ten tytuł po prostu się płynie, a lektura to czysta przyjemność.

Gorąco polecam 😊