Prawdziwy cel recenzja

Gdy jesteście zawiedzeni treścią książki, czytacie dalej czy odkładacie z powrotem na półkę?

Sięgając po "Prawdziwy cel" P. Siwek spodziewałam się zupełnie czegoś innego, niż ostatecznie otrzymałam. Książka ta klasyfikowana przez wydawcę do literatury młodzieżowej, niekoniecznie się do niej zalicza. Postacie są tutaj raczej starsze, a sama tematyka zmierza w stronę problemów politycznych czy też społecznych. Myślę, że z uwagi na jej treść można by ją było zaliczyć do powieści sensacyjnych, gdyż do tej kategorii lepiej by się wpasowała.

Erick, absolwent akademii wojskowej, pewnego dnia rozpoznaje w telewizji jednego z napastników, który niegdyś brał udział w jednym z zamachów terrorystycznych. Wspomnienie przyjaciółki, która zginęła podczas tego ataku nie daje mu spokoju już od dłuższego czasu. Chłopak postanawia wymierzyć sprawiedliwość, lecz zamiast inwigilować organizację terrorystyczną - staje się jej członkiem. Czy uda mu się dowieść prawdy? Kto tak naprawdę powinien ponieść tutaj winę?

Nad tym, dlaczego ostatecznie ta książka nie wywarła na mnie dobrego wrażenia, zastanawiałam się dłuższy czas. Wbrew pozorom, ostatecznie doszłam do wniosku, że problemem nie jest tutaj złe zakwalifikowanie jej do gatunku powieści młodzieżowej, choć to też trochę zawiodło moje oczekiwania. Myślę, że wszystko rozchodzi się tutaj o to, że w tej książce po prostu się mało działo, a przedstawiona treść nie wystarczyła, by choć trochę zamazać wyżej wspomniane niedopatrzenie.

Brak dostrzegalnego napięcia i większej ilości zwrotów akcji, spowodowały, że jako czytelnik bardzo szybko zaczęłam się nudzić. Nigdy nie przepadałam za wątkami politycznymi, a ta publikacja zdecydowanie mnie do nich nie przekonała. Plusem w tym wszystkim jest jednak to, że treść była zrozumiała, a w książkach o takiej tematyce bywa dość różnie. Oprócz tego warto też wspomnieć, że dzięki sposobowi pisania autora/autorki jest to powieść, którą czytało mi się dość szybko i przyjemnie.




[współpraca z Wydawnictwem NovaeRes]