Poza czasem recenzja

Tak, wiem. Miałam zrobić sobie chwilową przerwę od wszystkiego, co nie wystaje poza ramy paranormal romance, tym razem jednak ciekawość wygrała z osobistymi postanowieniami. Gdy wciśnięto mi w ręce Poza czasem, zwyczajnie nie mogłam się powstrzymać i przeczytałam stronę, później kolejną. A niedługo później zauważyłam, iż całą powieść mam już za sobą.
Powieść Poza czasem zainteresowała mnie przede wszystkim swoją stosunkowo dość oryginalną fabułą. Michele Windsor jest zwykłą nastolatką, mieszka jedynie z mamą, ma przyjaciółki i prowadzi spokojne życie. Po śmierci swej jedynej opiekunki zostaje zmuszona do przeprowadzki do domu swych dziadków, których nigdy nie widziała wcześniej na oczy. Tam rozpoczyna się właściwa fabuła, podróże w czasie poprzez przedmioty z dawnych lat. Jak skończy się jej romans z Phillipem? Kim tak naprawdę był jej ojciec?
Nic na świecie nie jest w stanie cię zniszczyć poza tobą samą. Złe rzeczy przydarzają się wszystkim, ale kiedy trafia na ciebie, nie możesz po prostu rozpaść się na kawałeczki i umrzeć. Musisz walczyć.
Zabierając się za lekturę miałam raczej średnie wymagania, nie spodziewałam się zbyt wiele i jednocześnie miałam nadzieję, że nie zawiodę się za bardzo. W końcu natknęłam się na tyle pozytywnych opinii
Styl autorki bez wątpienia jest niezwykle przyjemny, choć chwilami zbyt krótkie zdania sprawiały wrażenie pociachanego tekstu. Język można uznać za prosty, bądź też niezbyt wygórowany, pod tym względem jednak naprawdę nie ma tragedii.
Nie umiem już żyć zwyczajnie, Muszę gonić czas. Popchnoł mnie nieodwracalnie Twoich oczu blask. Zabierz tam,gdzie przyjaciel czas Nigdy już nie rozdzieli nas. Zabierz mnie na szalony bal, Ściśnij dłoń - odfruniemy w dal.
Niewątpliwą zaletą była tu akcja, która prężnie gnała do przodu, nie pozwalając czytelnikowi na nudę. Sam opis powieści brzmi dosyć oryginalnie, niestety bez większego trudu możemy przewidzieć co będzie dalej, nie ma więc co liczyć na spektakularne zwroty akcji, czy większe zaskoczenia związane z fabułą.
Wątek miłosny wbrew pozorom był tu dosyć typowy, pomijając oczywiście fakt, że głównych bohaterów dzieliło mniej więcej sto lat. Za szybko padli sobie w ramiona, za szybko porwali się na górnolotne deklaracje.
Postacie są dosyć ciekawie i interesujące, różnią się od siebie, mając przy tym własne, unikalne cechy charakteru. Ciekawie również zostały opisane wszystkie podróże w czasie, gdyż dzięki niezwykle szczegółowych opisów autorki, bez trudu możemy wczuć się w klimat tamtych czasów i wyruszyć razem z Michele w podróż.
Sama mam dosyć mieszane uczucia po przeczytaniu, bardziej jednak przeważają one na stronę odczuć pozytywnych, gdyż naprawdę wciągnęłam się w powieść i spędziłam przy niej kilka godzin. Sama z radością sięgnę po kontynuacje, a polecam ją przede wszystkim czytelnikom nieco młodszym, mniej wymagającym, bądź też miłośniczkom romansów paranormalnych.