Jak kochać swoje dziecko i wyznaczać mu granice recenzja

Każdy rodzic pragnie dobrze wychować swoje dziecko. Każdy rodzic ma instynkt rodzicielski i ogólne pojęcie jak uczyć dziecko zasad życia w społeczeństwie, dobrych manier czy jak przekazywać mu wiedzę, własne życiowe doświadczenie, jak własną postawą i zachowaniem stanowić wzór do naśladowania dla dziecka. Wydaje mi się, że każdy rodzic wie, że nie osiągnie niczego krzykiem, a już tym bardziej biciem. Wyjątki stanowią na pewno rodziny dysfunkcyjne, gdzie rodzice nie mają instynktów rodzicielskich, nie umieją czy nie potrafią zająć się należycie dzieckiem, czy przenoszą złe wzorce wychowywania ze swojego życiowego doświadczenia.

I to właśnie dla nich raczej przeznaczony jest poradnik Wyckoffa i Unell. Bo przedstawiane w nich problemy wychowawcze z dziećmi i metody ich rozwiązywania nie są znów żadnym odkryciem.

Książka prezentuje wybrane problemy wychowawcze i ich rozwiązania, każdy problem omawiany jest osobno, autorzy przy każdym z nich przedstawiają zdrowe podejście ( wewnętrzny dialog, w którym rodzic sam siebie uspokaja i nastawia pozytywnie, empatia, dzięki której rodzic próbuje postawić się w sytuacji dziecka i nauka, przy której autorzy przypominają, że nauka wymaga czasu, cierpliwości i ćwiczeń), jak rozwiązać problem i czego nie robić, a także jak temu problemowi zapobiegać. Poradnik jest przejrzysty i napisany prostym językiem, co sprzyja sprawnej lekturze. Natomiast tak jak widzicie w tytule recenzji nie wiem do kogo skierowany jest ten poradnik, bo jak już wspominałam, podawane w nim rozwiązania problemów wychowawczych nie są niczym nowym, chyba każdy myślący człowiek wie, że w kontakcie z małym człowiekiem ważna jest empatia, brak krzyku, podniesionego głosu czy zachowanie spokoju i spokojne tłumaczenie dziecku co i jak, a także że przemoc jest zła. Nic odkrywczego ten poradnik nie niesie. Sama nie mam dzieci, ale po studiach pedagogicznych i po pracy z dziećmi na praktykach w przedszkolu i szkole wiem jak traktować małego człowieka, jak z nim rozmawiać i pomagać mu w codziennych problemach, a przecież ludzie, którzy dzieci posiadają, naturalnie wiedzą o tym wszystkim. Oczywiście, jeśli ma w jakiejś sytuacji wątpliwości jak zareagować, jak się zachować to może skorzystać z pomocy czy tego poradnika czy innego czy z pomocy specjalisty, ale jak pisałam wcześniej, na takie pomysły jak proponowane w recenzowanym przeze mnie poradniku większość rodziców wpadnie sama.

Podsumowując, "Jak kochać swoje dziecko i wyznaczać mu granice" to książka pod pewnymi względami na pewno ciekawa, ale czy niezbędna dla rodziców, no tego nie jestem pewna. Chyba że ktoś już naprawdę nie wie jak poradzić sobie ze swoją pociechą i nie radzi sobie z wychowywaniem dziecka.
Ja nic odkrywczego tu nie odnalazłam. Jeśli macie potrzebę szukania pomocy ze strony takich poradników czy po prostu taka literatura was interesuje, to sięgajcie. Ja nie odradzam, ani nie polecam.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję wydawnictwu Muza.