Robokalipsa recenzja

Na tę książkę trafiłam przypadkiem, ot, była na przecenie. Myślę - kupię, bo uwielbiam wprost apokaliptyczne wizje świata, na którym przyszło nam żyć. Z nadzieją na dobre kilka godzin emocjonalnej gonitwy za słowem czym prędzej zaczęłam ją czytać.
Prosto, a jednak całkiem opisowo, ręka nie nadążała niemal przewracać kartek, tak łatwo jest ją wchłonąć. Uwzględniając różne miejsca odniesienia, włączając wielu narratorów, widząc świat z punktu widzenia nawet robotów, wizja świata po ogólnoświatowym buncie robotów wydaje się wielce realistyczna. I o to chyba autorowi chodziło, bo co różni świat przedstawiony w "Robokalipsie" od naszego? To tylko kilka lat, kilka nowinek technicznych, dosłownie chwila, jak nasze życie kompletnie pogrąży się w komputeryzacji. Jest się czego obawiać? A i owszem. Słynny cytat "to ludzie ludziom zgotowali ten los" zdaje się pasować do obrazka wręcz idealnie. W pogoni za tworzeniem nowszych, inteligentniejszych, bardziej zmyślnych maszyn, człowiek jest w stanie wykreować "istotę", i to na swój własny wzór, a nawet lepszą, która wziąwszy pod uwagę wszelkie za i przeciw istotnie może stwierdzić, iż jedyne, czego Ziemi nie potrzeba do funkcjonowania to...ludzie. Bo czy to nie my zabijamy, niszczymy i eliminujemy więcej niźli jakikolwiek inny gatunek?
Jednak i w tak obszernej i interesującej wizji znalazło się kilka rzeczy, które niekoniecznie przypadły mi do gustu. Pierwszym jest narracja. Czy to wojskowy, czy to robot, czy dziecko - każdy jeden brzmi tak samo. Nie ma rozróżnienia słownictwa, stylu, cała książka napisana jest tym samym duchem, co z kolei burzy wizerunek "wiarygodnej". Jak wiadomo, inny bohater relacjonuje jakieś wydarzenie, inaczej powinno to wszystko brzmieć. Tu tego elementu zabrakło.
Drugą sprawą jest nadmierna gloryfikacja znana wszystkim a amerykańskich mega super produkcji kinowych. Ktoś ratuje świat, cała Ameryka tańczy i śpiewa. Wszyscy wielbią, wszyscy jednakowo myślą. Nadmiar gorszy od niedomiaru w tej kategorii.
Czy warto więc sięgnąć po tę pozycję? Jak najbardziej. Im więcej takich przesłań, tym bardziej będziemy zważać na nasze postępowanie. A kto wie, może kogoś ta książka zmobilizuje do czegoś większego niż bierny sprzeciw?