Zapisane w pamięci recenzja

Pierwszym, co rzuca się w oczy, jest objętość książki. Nie powiem, gdy autorka ujawniła w jednym z filmików na facebook'u grzbiet powieści, doznałam szoku. Dosłownie. Wiem też, że dużo czytelników porusza ten temat. Jako autorka wiem również, że gdy w głowie pisarza zrodzić się historia, to podczas jej pisania bohaterowie zaczynają żyć własnym życiem, a słowa i wydarzenia same się piszą. Więc uważam, że kwestia objętości książki, powinna pozostać bez komentarza, ponieważ książka jest dziełem autora, i to on decyduje o tym, na ilu stronach zostanie spisany wytwór jego wyobraźni.

Jeśli chodzi o treść powieści Zapisane w pamięci, nie spodziewałam się tego, co dla mnie odkryła. Autorka poruszyła odważny temat, obok którego nie da się przejść obojętnie i nie da się napisać go w skrócie lub na kolanie, przemoc fizyczna i psychiczna zawsze będzie wzbudzać we mnie emocje, a książki tego pokroju zawsze będą ciekawić.

Ewa Pirce w swojej książce opowiada historię dwojga ludzi, którzy, zanim się spotkali, przeżyli horror. Oboje poczuli na własnej skórze zło, które zgotowali im bliscy. Oboje zmagali się z demonami przeszłości i pokochali miłością niewyobrażalnie silną. Uczuciem rzadko spotykanym.

Autorka włożyła w powieść wiele pracy, ukazując całkowicie proces zmagania się z psychicznymi bliznami bohaterów. Poraz kolejny miłość została przedstawiona, jako lek, który jest w stanie uzdrowić złamane dusze.

Całość jest spójna, intrygująca, a także logiczna. Czytelnik nie ma poczucia, że zostaje nabity w butelkę. Wręcz przeciwnie, realności tej książki wstrząsa i uświadamia, że takie rzeczy dzieją się naprawdę.

A koniec książki, jest po prostu spektakularny i w moim odczuciu najciekawszy. Wszystkie wątki zostały wyjaśnione i zamknięte, choć dla mnie zabrakło jednego szczegółu, który mnie zdezorientował, zmuszając jednocześnie do zinterpretowania na swój sposób.

Zapisane w pamięci jest emocjonującą bombą, która wybucha w najmniej oczekiwanym momencie i nie pozwala oderwać się od kart powieści. Jednak niekiedy może przytłoczyć słowotokiem i powtarzanym monologiem wewnętrznym bohaterów, ale sądzę, że to zależy już od gustu. Jako autorka doceniam ogrom pracy, jaki Ewa Pirce musiała włożyć w napisanie tej książki i z pewnością powieść jest dobrą pozycją, lekturą, która wciągnie Was w swój świat i tak szybko nie pozwoli go opuścić.

Dodam jeszcze, że w książce poznacie tajemniczą i cholernie intrygującą postać Samuela, faceta, który z pewnością w życiu widział wiele. Jestem bardzo ciekawa książki właśnie o nim. Mam nadzieję, że autorka nie każe nam długo czekać na historię Sama.

Samanta Louis, pisarka i autorka bloga Lawendowa czytelnia