O włos recenzja

„Wszyscy jesteśmy sami cały czas. Oszukujemy się, tworzymy więzi, pleciemy trzy po trzy, by zagadać ciszę. Po co? W procesie umierania nie ma nic skomplikowanego. Ani strasznego.”

W lesie Kabackim znaleziono ciała dwóch zamordowanych dziewczyn, były siostrami. Ich zwłoki zostały zmasakrowane. Przeszukując las policjanci trafiają na pukiel blond włosów, związany zieloną wstążką. Na pewno nie należy on do znalezionych dziewczyn. Co on oznacza – czy to fetysz? Policja intensywnie bierze się do pracy, na dziewczyny pracujące w agencjach towarzyskich pada blady strach, jednak ten świat rządzi się swoimi prawami, policja tu nie ma wstępu. Do śledztwa nieformalnie włącza się detektyw Jakub Sobieski. Wszystkie tropy prowadzą do nierozwiązanej sprawy sprzed lat. Czy uda się ująć sprawcę?

Akcja powieści toczy się dynamicznie i intryguje. Wątki kryminalne współgrają z obyczajowością. Ciekawie ukazani bohaterowie, to pokomplikowane, złożone osobności – potrafią zaskoczyć swoim zachowaniem. Do Jakuba – byłego policjanta miałam bardzo mieszane odczucia, chwile trwało zanim się z nim zżyłam. Jest on postacią bardzo nieoczywistą i intrygującą. Morderca, wniknięcie w jego umysł, poznanie jego motywu – uch, aż czuję ciarki na plecach…

Kto będzie następny? Czy wrócił seryjny morderca sprzed lat? Wyrafinowana gra się rozpoczęła. Śledztwo nie posuwa się do przodu, liczne niewiadome i poszlaki powodują, że wszystko staje się jeszcze bardziej nieoczywiste. Autorka umiejętnie i z wyrachowaniem manipuluje czytelnikiem. Im dalej tym napięcie rośnie, mnożą się pytania, na które brak odpowiedzi. Brutalne opisy śledztwa, drastycznych sceny wywołują niepokój. Nocne lokale, szemrane towarzystwo, agencje towarzyskie, prostytutki, alfonsi, narkotyki, dilerzy, skorumpowani policjanci.

Bardzo dobry, ciekawie skonstruowany kryminał. Wymaga skupienia podczas czytania, a delikatny dreszczyk napięcia towarzyszy nam przez całą historię. Tutaj nie ma mowy o nudzie, a emocje są bardzo skrajne. Serdecznie polecam.