Spowiedź. Instrukcja obsługi recenzja

Ojciec nie w formie! Czym jest spowiedź? Skąd się wzięła? Co nam daje? Dlaczego jest potrzebna? Nie prościej po prostu powiedzieć na spowiedzi powszechnej, co się dzieje złego w naszym życiu? Po co opowiadać obcemu księdzu? A co będzie, jeśli on to potem wykorzysta, aby nas szantażować? Dlaczego potem na kazaniu słyszę swoje grzechy? Po co mi to? Nie lepiej odpuścić i spowiadać się raz w roku, skoro tak jest w Katechizmie Kościoła Katolickiego? Nie wezmą mnie za dewotkę, jeśli robię to co tydzień? Co to są pierwsze piątki i skąd się wzięły? Nie interesuje Was to?
Ta książka jest nieco gorsza od poprzednich części. Może przesyt, a może temat trudny, ale zdecydowanie gorzej się czyta. Istnieją święci, którzy oddali życie za tajemnice spowiedzi. Jak jednak to pogodzić z kapłanami, którzy są niegodni do posługi? Ojciec próbuje na to odpowiedzieć, ale jego tok rozumowania nie porywa. Mam wrażenie, że trochę zamiata pod dywan, a to jednak zupełnie nie pasuje mi do jego osobowości...
To my sami decydujemy, jaki ludźmi chcemy być, a w tym wszystkim po środku znajdują się słowa. Wypowiedziane grzechy kreują rzeczywistość. To w umyśle rozstrzyga się w jakim kierunku zmierzamy. Są falą, która porywa wszystko. To wszystko dzieje się w naszej głowie. Skoro tak, to jak można nie grzeszyć? Przecież to naturalna kolej rzeczy... Od czego zacząć taką pracę nad sobą? Jak wygrać walkę we własnym umyśle? To tutaj wygrywamy lub przegrywamy walkę o nasze życie.
Z czego składa się spowiedź? Dlaczego warto wypełniać wszystkie pięć warunków? Dlaczego spowiedź w trakcie Mszy Świętej to niekoniecznie dobry pomysł? Co z osobami, które nie wypełnią pokuty? Czy wszystkie grzechy może odpuścić jeden ksiądz? A może istnieją takie, które powinien odpuścić papież lub biskup? Jakie to grzechy? Co z łaską Bożą? Czy są grzechy, których nie da się wybaczyć?
Recenzja w formie pytań, gdyż książka bazuje właśnie na tych pytaniach. Taka przemiana dzięki tej książce jest możliwa. Może kogoś zachęci do spowiedzi, ale takiej prawdziwej...