Objęcia nocy recenzja

Moje drugie spotkanie z cyklem uważam za niezwykle udane. Lektura tej książki przynosi niewątpliwe odprężenie i przyjemność.
W pierwszym tomie rzecz była o Kyrianie i Amandzie i wtedy byłam zadowolona z lektury, aczkolwiek dostrzegałam jej niedostatki. Najmniej podobała mi się okładka, a najbardziej wątki erotyczne.
Drugi tom jest o niebo lepszy.
Przede wszystkim autorka rozbudowała warstwę mitologiczną - dokładniej opisała bogów, bożków, ich wzajemne relacje i wpływy, ich "ludzkie" strony czyli wady i słabostki.

Główny bohater, znajomy Kyriana, to Celt imieniem Talon. Również jest Mrocznym Łowcą, ma różne moce i jest nieśmiertelny. W przypadkowo spotkanej dziewczynie o wdzięcznym imieniu Sunshine odnajduje kolejne wcielenie żony Nynii. Ich miłość się rozwija, erotyka aż skrzy, muszą pokonać kilka przeszkód, żeby móc spędzić wieczność razem. Co tu można jeszcze bardziej rozbudować? Wątek miłosny to wątek miłosny - i on i ona muszą poświęcić coś sobie najdroższego, żeby uratować wzajemnie swoje życie. No i miło jest na koniec.
Ale jak to się czyta! Akcja niezwykle wartka, kilka tajemnic się wyjaśnia, bardzo wyraźne osobowości, (np. szef Tylona - Archeron - bardzo chciałabym wiedzieć, co z nim i z Artemidą będzie dalej, bo to się nie może tak skończyć). Bardzo dobra książka, polecam!
Na koniec słówko o okładce. Jest lepiej niż w pierwszym tomie, wciąż jeszcze niedoskonale, ale lepiej. Ten facet przynajmniej przypomina faceta, już nie musiałam się zastanawiać, czy to jest mężczyzna czy kobieta. Czy jest super przystojny? Kwestia gustu. Autorka często podkreśla urodę swoich bohaterów - cóż, jeśli ktoś jest nieśmiertelny, to musi być piękny, prawda? Bo ile można żyć z paskudną gębą?
I tym żarcikiem kończę, gorąco zachęcając panie do lektury. Panów pewnie to nie zainteresuje, oni nie lubią takich romansów, ale gdyby jednak - myślę, że też się nie zawiodą.