Najważniejsze to przeżyć recenzja

Powojenna Warszawa. Na ulicach jeszcze nie osiadł pył po zburzonych budynkach, a już wracają ich dawni mieszkańcy.
Życie niby dalej się toczy, ale jak żyć, gdy nie ma domu, nie ma bliskich, nie ma Warszawy. Czy jest sens i nadzieja?

Rodzina Pataczków wraca do zrujnowanej, ale nadal stojącej kamienicy. Próbują żyć jak dawniej, ale z czasem wszyscy boleśnie się przekonują, że to niemożliwe.

Wojna nie tylko zmieniła Warszawę, ale także ich samych.

Ojciec, jako lekarz, oddaje się całkowicie pracy, nie zauważając, że najwięcej leczenia potrzebuje jego własna rodzina.

Matka, była nauczycielka, zaczyna pracę jako dziennikarka. Szukając nadziei dla ludzi wśród ruin, znajduje coś nieoczekiwanego dla siebie.

Tereska próbuje odbudować Politechnike i przedwojenną miłość. Tylko jedno może się udać.

Mirka, najmłodsza, próbuje w tym wszystkim odnaleźć dawny sens życia.

I Warszawa, która zasługuje na miano osobnego bohatera tej książki. Próbuje powstać z ruin, będąc sama gruzowiskiem pełnym ludzkiego cierpienia i niewypowiedzianych historii.

•

Książka zachwyca prostotą dziecięcego spojrzenia, a jednocześnie zaskakuje głębią tej prostoty.
Historia jest wielowątkowa, nieoczywista, niebanalna, a jednocześnie klarowna i płynna.
Czytanie jej to czysta przyjemność, mimo że porusza tak ciężkie tematy. Wciąga natychmiastowo, nie pozwala się odłożyć i daje uczucia nienasycenia, gdy nie przełożycie kolejnej strony.

Ciekawy i bardzo korzystny zabieg różnych perspektyw sprawia, że czytelnik może przywiązać się praktycznie do każdej z głównych postaci.
Najczęstsza perspektywa - Mirki - spaja całość spojrzeniem dziecka, które przez wojnę wkroczyło już w dorosłość.

Książka daje do myślenia i naprawdę głęboko porusza.
Zakończenie zwala z nóg. Po zamknięciu książki musiałam posiedzieć parę minut, popatrzeć w ścianę i pobyć jeszcze troszkę z bohaterami. Przyzwyczaić się do myśli, że muszę iść opuścić. Ale w myślach zostaje na długo, nie da się jej zapomnieć.

Nie myślcie za długo, przeczytajcie ją. Warto.