Tomek i Opelele. Droga Smoka recenzja

Nie tylko smoki i fantasy - wprowadzenie dzieci i młodzieży w tematy trudne - tak zatytułowałem swoją recenzję, recenzję książki Błażeja Kronica "Tomasz i Opelele. Droga Smoka".

Niniejsza książka jest pierwszym tomem przygód jedenastoletniego Tomka. Chłopiec obciążony jest nieuleczalną, ciężką chorobą ojca i widmem przeprowadzki. Wieś, do której mają się przeprowadzić, jest piękna, malownicza i magiczna, skrywa wiele sekretów. O niezwykłości miejsca, w którym mają mieszkać, sprawę zdaje sobie tylko Tomek i byli właściciele posesji. W Tomku rodzi się nadzieja - miejsce, które ułatwia funkcjonowanie jemu ojcu, jest też miejscem, gdzie istnieje szansa na uzdrowienie taty.

Książkę oceniam wysoko, gdyż Błażej Kronic w sposób arcyciekawy i trochę niebezpieczny, z rozmachem napisał pierwszy tom historii ciekawskiego Tomka. Z jednej strony tworzy postać typowo dziecięcą/młodzieżową - jedenastoletniego chłopca, który jest typowym przedstawicielem swojej grupy wiekowej. Ważne są dla niego gry i zabawy, przyjaźnie i rodzina. Bardzo wyraźnie zaakcentowane zostają relacje z rodzicami, choć stanowią one wątek poboczny. Z drugiej strony Tomek jest chłopcem obciążonym życiowo - silnie przeżywa przeprowadzkę i chorobę ojca. To właśnie dla niego i dlatego, że jest silnie związany z rodziną wyrusza w podróż ciekawą, ale i niebezpieczną.

Książkę tę można zaklasyfikować do powieści przygodowej i fantastycznej. Umieszczona w magicznym świecie, pełnej magii i elementów baśniowych - smoków, wróżek, wodników i innych - przedstawia bardzo realne problemy. Jest to przede wszystkim opowieść o miłości, rodzinie, pokonywaniu słabości i różnego rodzaju barier, a także o pracy nad własną wyobraźnią wyobraźnią.

Książka bardzo przypomina mi swoim charakterem niemiecki nurt literatury - Bildungsroman - powieść o stanowieniu. Wszystkie przygody, które spotykają Tomka, mają zamierzony cel - wprowadzić młodego chłopca w dojrzewaniu i przygotować go do dorosłości, do dorosłości, która nie musi być blada, nudna, monotonna, która może być kolorowa, jeśli będziemy pielęgnowali swoje wewnętrzne dziecko.

Książkę polecam młodzieży i rodzicom, a także nauczycielom.

Największym rozczarowaniem książki jest zakończenie - urwane... (stąd obniżona nota). Książka ma być kontynuowana, ale urwanie jej w takim momencie jest frustrujące. Mimo to polecam! :)

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.