Bestie z Buchenwaldu recenzja

Flint Whitlock były oficer armii amerykańskiej, pisarz i autor wielokrotnie nagradzany za swój dorobek literacki. Szczególnie zainteresowany Holocaustem za sprawą swojego ojca - weterana II wojny światowej. Dzięki swoim licznym wizytom w obozach koncentracyjnych oraz przeprowadzeniu wielu badań, powstała właśnie ta pozycja.
"Bestie z Buchenwaldu" jest pierwszą częścią z trylogii poświęconej obozowi Buchenwald. Jest to szczegółowy zapis, analiza powstania, funkcjonowania oraz wyzwolenia obozu.

Jest 11 kwietnia 1945 roku oficer Keffer na długo zapamięta ten dzień, gdy wraz ze swoją dywizją docierają do bram obozu. Za drutem kolczastym ich oczom ukazuje się przerażający widok. Rozpadające się baraki, puste wieżyczki strażników i ludzie, których mowy nie byli w stanie zrozumieć. Ubrani w szmaty, ponieważ ciężko to było nazwać ubraniami, brudni i wyniszczeni. W całym obozie unosił się fetor, fetor śmierci. Relacja ta z wyzwolenia obozu staje się wstępem do późniejszych rozdziałów książki, które z wyjątkową precyzją analizują wszystko co związane z obozem zagłady Buchenwald. Brutalny reżim hitlerowski doprowadził do powstania wielu obozów i podobozów koncentracyjnych. Zbudowany na wysokim wzgórzu Ettersberg i znajdujący się 9,5km od Weimaru obóz zarządzany był przez Karla Kocha - człowieka, któremu obce były ludzkie uczucia. Właśnie takiego nazisty szukał Himmler na to stanowisko.

" Nie ma wątpliwości - najgorszym że wszystkich komendantów obozów był Karl Koch".

Pierwsza z tytułowych "Besti z Buchenwaldu" rządziła obozem wyjątkowo silną ręką. Osadzeni byli traktowani w sposób nieludzki i odbierający im wszelką godność. Zmuszani do katrorżniczej pracy, bici za najmniejsze przewinięcia, niedożywieni, zbyt chorzy by pracować. Drugą połówką komendanta Kocha, nie tylko w życiu prywatnym lecz także w obozie była Ilse Koch. Nosząca przydomek suki z Buchenwaldu odznaczała się momentami gorszą agresją, wściekłością co do więźniów niż jej brutalny małżonek.

"Cokolwiek było tego przyczyną, Ilse Koch z żony i matki szybko zmienila się w rudowłosego diabła, który brał udział w codziennym funkcjonowaniu obozu. Wkrótce stała się przekleństwem każdego więźnia".

Ilse Koch bez najmniejszych skrupułów wychowywała dzieci, wyprawiała przyjęcia czy jeździła konno tuż obok baraków więziennych, gdzie więźniów torturowano i zapracowywano na śmierć w strasznych warunkach. Ilse Koch zyskała sobie sławę zamiłowaniem do tatuaży. Gdy zaobserwowała tatuaż u któregoś z więźniów, ten następnego dnia znikał z obozu, a Ilse kazała sobie oprawiać abażury, albumy ze skóry takiego więźnia.
Sielanka nazistów jednak mija, następuje upadek gigantów. Schwytani Karl i Ilse Koch czekał jeden z najgłośniejszych procesów o zbrodnie wojenne.

Miażdżąca analiza przeprowadzona przez Flinta Whitlocka dostarcza czytelnikowi pełny zakres informacji o obozie Buchenwald. To ten typ książki, dzięki której zyskujemy nową wiedzę, stajemy się bogatsi o nowe wspomnienia więźniów, którzy dysponowali szeroką gamą informacji na temat najbrutalniejszego małżeństwa świata. Z sentymentem wracam do tej lektury, napisana mistrzowsko, tkwi w pamięci długo po przeczytaniu.