Miłość w Zakopanem recenzja

Córka szanowanego lekarza, Jadwiga Walkiewicz, zostaje porzucona przez męża, bankruta. Kobieta musi stawić czoło przeciwnościom otaczającego ją, konserwatywnego świata. Postanawia wykorzystać swoją wiedzę medyczną, by pomagać pacjentom, oferując im
profesjonalne masaże. Decyduje się porzucić Warszawę i wyjechać do Zakopanego. Tam Jadwiga urządza mały gabinet na Krupówkach i odważnie rozpoczyna świadczenia masaży leczniczych. Z czasem na jej drodze pojawią się przystojny góral oraz charyzmatyczny dziennikarz, a wspomnienia o mężu będą blednąć coraz bardziej. Zakopane, wspaniały kurort, wyrosły pod okiem doktora Chałubińskiego, nęci postępowością i otwartością. Jadwiga spotyka pod Tatrami wiele niezwykłych postaci. Krupówkami przechadzają się Witkacy i Makuszyński, a do jej gabinetu wstępuje Zofia Nałkowska. W świeżym, górskim powietrzu może wreszcie odetchnąć pełną piersią, zawalczyć o swoje prawa i być może także odnaleźć miłość.

"Miłość w Zakopanem" bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła. Poznając Jadwigę Walkiewicz nie spodziewałam się, że w tak dużym stopniu jej postać wpłynie na moje postrzeganie niektórych rzeczy. Dzięki jej licznym przemyśleniom mogłam dowiedzieć się jak na wiele spraw zapatrywały się ówczesne kobiety. Jadwiga chce żyć tak jak pragnie, a nie tak jak narzucają to konwenanse, panujące zasady, tradycje czy ludzie. Odbędzie długą drogę do poznania siebie i swojego ciała. Czy odnajdzie tak upragnioną miłość?

"Ileż w niej było niespełnienia! (...) Rutyna dnia i przeświadczenie, że jej życie biegnie utartymi przez poprzednie pokolenia koleinami, nie zostawiały miejsca na takie przemyślenia i odczucia."

Bohaterowie drugoplanowi stanowią barwne tło powieści. Agnieszka Jeż stworzyła tych fikcyjnych, ale i tych, których czytelnik zna z literatury, sztuki, muzyki, nauki - Stanisław Ignacy Witkacy, Kornel Makuszyński czy Zofia Nałkowska. To w dużej mierze dzięki nim Jadwiga nabierze wiatru w żagle.

"Żyje się krótko i zwykle nie najlepiej, ale żyje się raz. I to jest twoje życie, nikogo innego. A teraz, wybacz, że wtrącę tu proszę życia, ale czas ucieka."

Równorzędnym uczestnikiem historii są miasta, w jakich została osadzona fabuła książki. Szczególnie wybija się tytułowe Zakopane. Dodajmy to, że są to lata 30-te XX wieku. Autorce doskonale udało się oddać ducha i klimat tego miejsca i okolic.

"Człowiek, kiedy mu życie ucieka, czepia się go. I chce przeżywać, póki może."

"Miłość w Zakopanem" to powieść o roli kobiety w społeczeństwie, która wbrew panującym czasom i ludziom odważa się być samodzielną, żyć po swojemu. To książka ukazująca siłę kobiet, udowadniająca, że każda z nas może się realizować w dziedzinie, w jakiej tylko zapragnie. Bo życie jest po to, by czerpać z niego pełnymi garściami. Polecam!