Chmury z keczupu recenzja

Co osiągnie się, łącząc literaturę młodzieżową, kryminał, listy i szczyptę miłości? Oczywiście "Chmury z keczupu"!
W książce przedstawiona jest historia dziewczyna, która skrywa mroczny sekret. Żeby sobie z tym poradzić, zaczyna pisać listy do więźnia skazanego na karę śmierci. Bo on wie sporo o tajemnicach, kłamstwach oraz zdradzie...
Mnie ten pomysł na fabułę do siebie przekonał. Przyznać się, kto się chociaż lekko nie zainteresował? A po przeczytaniu mogę Wam zdradzić, że autorka świetnie przedstawiła tę historię. Zaciekawiła, intrygowała. Co chwilę mówiłam sobie, że jeszcze kilka stron i pójdę spać, a skończyło się po ponad stu.
Jest to młodzieżówka odchodząca od schematów. Już sama forma na to wskazuje - powieść przedstawiona jest za pomocą wspomnianych przedtem listów. Przez to automatycznie narzucona jest narracja pierwszoosobowa. Dzięki temu czuć ten mętlik w głowie postaci, który przekłada się na lekki chaos na kartkach. Moim zdaniem było to celowe zagranie, które miało lepiej oddać emocje dziewczyny. Czuć przytłaczający ją sekret, którego nikomu nie może zdradzić.
"Chmury z keczupu" poruszają dużo problemów, często niełatwych, przede wszystkim radzenie sobie po tragedii. Przewijają się także takie tematy jak: choroba w rodzinie czy problemy w pracy, a przez to także kłopoty finansowe. Są też problemy typowe dla książek młodzieżowych, jak: pierwsza miłość (a nawet wybór między dwoma osobami 💕), młodzieńczy bunt, nieumiejętność dogadania się z rodzicami, szkoła, imprezy... Dużo jak na jedną, licząca ponad 300 stron książkę. Moim zdaniem to jednak nie przytłacza, a nawet sprawia, że chce się szybciej poznać tę powieść.
Ogólnie rzecz biorąc, jest to ciekawa książka, z którą warto się zapoznać.