Zapomnij patrząc na słońce recenzja

Na informacje o książce "Zapomnij patrząc na słońce" trafiłam kilka razy, zanim udało mi się ją dostać. Przykuwająca oko okładka, hipnotyzujący wzrok małej dziewczynki i kuszący, nieco enigmatyczny opis sprawiły, że po prostu musiałam przeczytać tę powieść.
Katowice- wśród szarych bloków żyje mała Hanka, nocami dręczona przez koszmary z krukiem w roli głównej, a w ciągu dnia przez matkę, która nieszczęścia topi w alkoholu. Pojawienie się w domu drugiego dziecka przez chwilę daje nadzieję na poprawę sytuacji- ta jednak stale się pogarsza. W końcu dochodzi do tragedii, która już na zawsze zmieni życie Hanki. Dziewczynka dorasta i zawsze znajduje oparcie w ojcu i przyjaciółce. Do czasu. Mimo, że Hanka nie jest już małą dziewczynką koszmarny kruk nadal ją odwiedza.
"Zapomnij patrząc na słońce" to druga powieść Katarzyny Mlek, jednak mam nadzieję, że nie ostatnia. Historia małej Hanki wciąga od pierwszych stron. Intryguje, mami, rozbudza ciekawość. Sprawia, że wyjście do pracy jest trudniejsze niż w zimowy, śnieżny ranek.
Książka podzielona jest na niedługie rozdziały, przedstawiające losy z perspektywy danej postaci. Ponadto, powieść dzieli się niejako na dwie części- dzieciństwo i dorosłość Hanki. Taki zabieg jest niezwykle ciekawy- obie części są od siebie zależne, a tylko od Czytelnika zależy, którą uzna za ważniejszą. "Zapomnij patrząc na słońce" to powieść głęboka, niejednoznaczna. Pełna tajemniczości, symboli i nawiązań do świata rzeczywistego. To także studium człowieka, tego jak wydarzenia z dzieciństwa kształtują charakter.
Technicznie powieść też jest bardzo dobra. Wspomniany już przeze mnie podział tekstu ułatwia czytanie. Język i styl Katarzyny Mlek jest przyjemny, plastyczny i łatwy w odbiorze. Dużym plusem jest także nienaganna korekta książki- nie zauważyłam ani jednego błędu w tekście, co ostatnio zdarza mi się bardzo rzadko.
"Zapomnij patrząc na słońce" to książka, która naprawdę mnie poruszyła. Jest pierwszą książką od czasu lektury "W tym życiu albo w przyszłym" która wywarła na mnie takie wrażenie i sprawiła, że naprawdę zapragnęłam polemizować z autorką. Nad tą powieścią mogłabym rozwodzić się długo, jednak powiem tylko tyle, że to jedna z najlepszych polskich powieści, którą czytałam. Polecam wszystkim. I obyście nie zapomnieli o tej książce kiedy spojrzycie w słońce po skończeniu lektury.