Runa recenzja

Dziewiętnastowieczny Paryż i mroczne początki psychiatrii.Doktor Charcot, który wiedzie prym w tym temacie jest dyrektorem w żeńskiej klinice Salpetriere i przeprowadza cotygodniowe odczyty,na których prezentuje swoje pacjentki, oraz postępy w ich leczeniu. Metody jakie przedstawia budzą kontrowersje i są dość inwazyjne, a co najistotniejsze nie przynoszą zamierzonych efektów. Miały na celu leczyć obłęd i uspokajać za to tylko jeszcze bardziej wyniszczały organizm,torturowały pacjentki co prowadziło do obudzenia agresji.Te, które usiłowały się bronić automatycznie uznawane były za histeryczki.Stosowanie dalszej tego typu terapii prowadziło do rychłej śmierci.Domyślacie się chyba,że nikt nie musiał o tym wiedzieć. Prasa do ugniatania jajników czy kilkugodzinne lodowate kąpiele, to tylko niektóre z etapów przerażającej sesji terapeutycznej. Bestialstwo wobec pacjentów,upokarzanie i doprowadzanie w ten sposób do prawdziwego obłędu to domena kliniki La Salpetriere. W opinii publicznej Dr. Charcot uchodził za "Świętego", a szpital za wspaniałe,nowoczesne i ciche miejsce dla biednych ludzi jakimi byli chorzy psychicznie,ale czy na pewno chorzy?

Jeżeli jesteś kobietą ze skłonnościami do zmiennych nastrojów,chodzisz z niezadowoloną lub smutną miną,łatwo jest Cię wyprowadzić z równowagi,za często wybuchasz głośnym niekontrolowanym śmiechem, pretendujesz do miana chorej umysłowo i zamykają Cie w klinice. Być może jesteś bezdomnym,bez rodziny,która miałaby płacić za szpital i jesteś nikomu niepotrzebny, a Twoje zachowanie jest podejrzane? również możesz liczyć na miejsce w klinice. W tamtych czasach, bardzo łatwo można było się kogoś w ten sposób pozbyć. Ciemnota,zabobony i presja większości panujące wśród społeczeństwa,przyczyniały się w ten sposób do wielu zamknięć.

 Jori Hell, Szwajcarski student medycyny z uwielbieniem wpatrzony był w  Charcota i jego postępy w psychiatrii. Pewnego dnia na oddział trafia 8-letnia dziewczynka - Runa,która burzy cały harmonogram Doktora,przy czym nie reaguje na żadne z wcześniej stosowanych metod,co klasyfikuje ją jako ciężki przypadek.Przypadek owej Runy, i historia jej choroby popycha Joriego do zaproponowania zabiegu, którego jeszcze nikt się nie podjął,mianowicie chce usunąć chirurgicznie obłęd z mózgu dziecka. W tym momencie historia rozkręca się na dobre. To co czai się za murami kliniki burzy jakiekolwiek schematy i jeży włos na głowie.

 Mrok rozciągnięty na całej opowieści powoduje szybsze bicie serca. Ogółem powieść budzi moje uznanie, oddaję głęboki ukłon w stronę autorki za ogrom pracy, jaki włożyła w książkę. Mistrzowsko połączyła wątki medyczne z fikcją literacką. Wspaniały debiut,wprost trudno mi było w to uwierzyć. Polecam.